لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 483

صلی اللَّه علیه و

آله مؤمنات نساء خود را امر فرمودند که قضاء روزه کنند و نماز را قضا نکنند بعد از زمان حیض و حضرت همان حدیث را بیان فرموده باشند و از جهه تقیه حکم مستحاضه را بیان نکرده باشند چون ایّام ماه رمضان بعضی حایض بوده است و بعضی مستحاضه و علما جزو اول آن را عمل کرده اند و از این حدیث استدلال نموده اند بر آن که استحاضه نیز مشروط است به غسل هر جا که غسل باید و آن متوسطه و کثیره است پس مستحاضه می باید که پیش از صبح غسل کند تا صبح را طاهر دریابد، و بعضی گفته اند که غسل از جهه نماز کافی است و ظاهر آن است که غسل صبح و ظهر و عصر از جهه صحت صوم کافی باشد و احتیاج به غسل شب نیست مگر از جهه روز آینده در صورتی که غسل پیش از صبح را واقع نسازد و صبح را بی غسل دریابد ممکن است که غسل شب را دخلی در صحت باشد پس احوط آن است که اگر نکرده باشد آن روز را قضا کند و احتیاط تمام آنست که در مستحاضه در ماه رمضان غسل را پیش از صبح قریب به صبح واقع سازد و احوط آنست که اگر از جهه نماز شب غسل کرده باشد و زمانی گذشته باشد و خون بسیار آمده یا نیامده باشد که اعاده غسل کند پیش از صبح و از جهه نماز صبح وضوئی نیز احتیاطا بسازد و متوسطه نیز از جهه ظهر و عصر غسلی و از جهه مغرب و عشا غسلی دیگر به جا آورد چون احادیث

بسیار وارد شده است که دال است بر آن که حکم متوسطه و کثیره متحد است و همه احکام در باب استحاضه گذشت.

[حکم مستحاضه ]

(و روی عن سماعه قال سالت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن المستحاضه قال تصوم شهر رمضان الّا الایّام الّتی کانت تحیض فیهنّ ثمّ تقضیها من بعد)