لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 484

و منقول است در موثق که سماعه گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از حکم مستحاضه حضرت فرمودند که روزه می گیرد ماه رمضان را مگر ایّامی که در آن ایّام حایض باشد که روزه را می خورد و بعد از ماه رمضان قضا می کند هر چه را خورده است.

(و سال عبد الرّحمن بن الحجّاج ابا الحسن صلوات اللَّه علیه عن المرأه تلد بعد العصر أ تتمّ ذلک الیوم ام تفطر قال تفطر ثمّ تقضی ذلک الیوم) و منقول است در حسن کالصحیح و در صحیح از عبد الرحمن که گفت سؤال کردم از حضرت امام موسی کاظم صلوات اللَّه علیه از زنی که بعد از عصر بزاید آیا آن روز را تمام می کند چون اکثرش را گرفته است در پاکی یا افطار می کند چون طهارت از حیض و نفاس شرط است در وجوب و صحت صوم حضرت فرمودند که افطار می کند یا به سبب دیدن خون و ولادت افطار کرده است که خون فطر اوست و آن روزه را قضا می کند.

و از این حدیث ظاهر شد که نفساء حکم حایض دارد و ظاهر آنست که افطار به سبب خون نفاس است که غالبا با ولادت یا بعد از ولادت می آید و بسیار نادر است که وضع حمل

بشود و خون نیاید و نقل کرده اند که در زمان حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله یک مرتبه واقع شد آن زن را جفوف نامیدند یعنی بسیار خشک و خشکی بالاتر از این نمی باشد.

(و روی العیص بن القاسم عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال سألته عن المرأه تطمث فی شهر رمضان قبل ان تغیب الشّمس قال تفطر حین تطمث)