لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 510

علیه فی رجل کان علیه صوم شهرین متتابعین فی ظهار فصام ذا القعده «1» و دخل علیه ذو الحجّه «2» قال یصوم ذا الحجّه کلّه الّا ایّام التّشریق ثمّ یقضیها فی اوّل یوم [أیّام خ ] من المحرّم حتّی یتمّ ثلاثه ایّام فیکون قد صام شهرین متتابعین قال و لا ینبغی له

ان یقرب اهله حتّی یقضی ثلاثه ایّام التّشریق الّتی لم یصمها و لا باس ان صام شهرا ثمّ صام من الشّهر الّذی یلیه ایّاما ثمّ عرضت له علّه ان یقطعها ثمّ یقضی بعد تمام الشّهرین) و منقول است در صحیح از ابراهیم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه در شخصی که دو ماه پی در پی بر او باشد از جهه کفاره ظهار و ماه ذی القعده را بگیرد و ذو الحجه داخل شود حضرت فرمودند که ماه ذو الحجه را تمام روزه می گیرد مگر روز عید و سه روز بعد از آن چون که در این چهار روز متعارف بود که اهل مکه گوشتهای قربانی را پهن می کردند در آفتاب تا قاق شود و در عرض سال داشته باشند و اکثر اوقات ایام تشریق را اطلاق می کنند بر سه روز بعد از عید و گاهی عید را نیز داخل می کنند چون در روز عید شروع در قاق کردن می کردند و گاهی به مجاز مجاورت، و در اینجا چهار روز مراد است و ممکن است که عید را بظهور گذاشته باشند، و بعد از آن این چهار روز را قضا می کنند از روز اول محرم یا در چهار روز اوایل محرم بنا بر نسخه جمع، تا دو ماه پی در پی روزه گرفته باشد پس حضرت فرمودند که با اهل خود نزدیکی نمی کند تا سه روز ایّام تشریق را قضا نکند و سه روز اینجا منافات ندارد با چهار که گذشت چون این سه روز آخر است و اظهر آن است که لفظ العید از