لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 519

صلوات اللَّه علیه قال قال رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله من فقه الضّیف ان لا یصوم تطوّعا الّا باذن صاحبه و من طاعه المرأه لزوجها ان لا تصوم تطوّعا الّا باذنه و امره و من صلاح العبد و طاعته و نصحه لمولاه ان لا یصوم تطوّعا الّا باذن مولاه و من برّ الولد بأبویه ان لا یصوم تطوّعا الّا باذن ابویه و أمرهما و الّا کان الضّیف جاهلا و کانت المرأه عاصیه و کان العبد فاسدا و کان الولد عاقّا) و منقول است از نشیط از هشام ثقه و ظاهرا از کتاب نشیط بیرون آورده باشد پس صحیح باشد اگر چه کلینی از احمد بن هلال روایت کرده است و صدوق نیز از احمد روایت کرده است از نشیط و احمد ضعیف است و لیکن چون از مشایخ اجازه است ضرر ندارد با آن که اکثر اوقات اگر از مجروح روایت

می کند طرقی دیگر نیز دارد به او که از آن حضرت به آن رسیده است که حکم به صحت کرده است با آن که حدیث را از او وقتی روایت کرده اند که عدل بود و ضبط وقت کرده اند که حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله فرمودند که از جمله علم مهمان آن است یعنی می باید که مهمان بداند یا مهمانی چنین که می کند عالم است که روزه سنتی نگیرد مگر به رخصت مهماندار، و از جمله چیزهائی که بر زن لازم است که اطاعت شوهر خود در آن چیز کند آن است که روزه سنتی بی رخصت و امر شوهر نگیرد، و از جمله صلاح بنده آن است یعنی بنده صالح متقی و مطیع و خیر خواه آقا آن است که روزه سنتی بی رخصت آقا نگیرد مبادا ضعیف شود و خدمتی که واجب است مولای خود را کند نتواند کرد یا بر تقدیری که ضعیف نشود رعایت حال مولا کند تا این مرتبه سبب شفقت آقا می شود و بسیار باشد سبب آزادی بنده شود، و از جمله نیکی فرزند به پدر و مادر آن است که بی رخصت و امر ایشان روزه سنتی نگیرد، آن که در زن و