لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 53

بود و پشت دست مبارک بالا بود که بمنزله سایه بان باشد و تشبیه فرموده باشند سایه بانی را که هر که در روز قیامت سایه بانی خواهد یعنی آیا کسی هست که خواهد حضرت سه مرتبه فرمودند و در هر مرتبه مردمان می گفتند که بلی یا رسول اللَّه همه می خواهیم، پس فرمودند که هر که مهلت دهد قرض داری را یا از جهه پریشانی حق او را ببخشد یا بعضی را ابرا کند یعنی چنین کسی در ظل رحمت الهی خواهد بود پس عبد الرحمن گفت که حضرت امام جعفر صادق (ص) رو بمن کردند و فرمودند که خبر داد مرا عبد اللَّه بن کعب بن مالک که پدر مرا خبر داد که من از کسی چیزی می طلبیدم و قرض دار خود را آورده بودم در مسجد آن حضرت که با من باشد تا حق مرا بدهد پس حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله از خارج مسجد آمدند و به خانه خود رفتند و ما نشسته بودیم که ناگاه آن حضرت در عین شدت گرما پرده حجره مبارکه را برداشتند و فرمودند که ای کعب بن مالک شما هنوز اینجا نشسته اید من گفتم که پدر و مادرم فدای تو باد یا رسول اللَّه بلی پس حضرت بدست مبارک اشاره فرمودند که نصف را حال بگیر و نصفی را با او بساز تا بهم رساند من نصف را گرفتم و نصف را ابراء ذمه کردم.

باب ثواب تحلیل المیّت

این بابی است در بیان ثواب حلال کردن میت قرض دار را چون احادیث صحیحه

وارد شده است که حرمت مؤمن مرده مانند حرمت مؤمن زنده است و احادیث متواتره وارد شده است در ثواب رفع غم و الم مغمومان و هیچ غمی مانند غم دین نیست و همان احادیث کافی است و چون در اینجا ثواب تصدّقات مالیه را نیز ذکر کرده است با آن که در باب دین و قرض بعد از این همین حدیث را ذکر کرده است.

(قیل للصّادق صلوات اللَّه علیه انّ لعبد الرّحمن بن سبابه دینا علی رجل قد مات و کلّمناه ان یحلّله فابی فقال ویحه اما یعلم انّ له بکلّ درهم عشره اذا حلّله و اذا لم یحلّله فانّما له درهم بدل درهم) و در موثق کالصحیح از حسن بن خنیس منقول است که گفت عرض نمودم به آن حضرت صلوات اللَّه علیه که عبد الرحمن را دینی هست بر شخصی که او مرده است و با او گفتیم که او را حلال کند نکرد حضرت فرمودند که ویحه یعنی وای بر او یا رحمت باد بر او که بمنزله وای است آیا نمی داند که اگر او را حلال کند بدل هر درهمی او را ده درهم است یعنی عوض در دنیا یا آن که یکی ده نوشته می شود در نامه عملش و اگر حلال نکند فردا یکی را یکی خواهد گرفت، و الحال که حلال می کند فردا یکی را ده حق سبحانه و تعالی به او در