لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 532

و اگر کاشی یا قمی مذمت کنند یکی از این دو را تا کشتن همراهند و سید بن طاوس در کتاب یقین احادیث کفر ثلاثه را از علمای اهل سنت روایت کرده است و ذکر کرده است که

عهده صحت این حدیث بر ناقل آن است مرا به آن کاری نیست و اگر علماء شیعه نقل کرده بودند من روایت نمی کردم و مشهور است که چون شیخ طوسی در زیارت عاشورا ذکر کرده اللهم العن الاول و الثانی و الثالث علماء عامه اعتراض کردند که اینها کیستند شیخ حدیثی از طرق ایشان نقل کرد که مراد از اول قابیل است که وضع کرد کشتن را و دویم فرعون است و سیم هامان است و راضی شدند از او زیرا که ایشان در زمان خلفای بنی عباس بودند و همه کس می دانستند که ایشان شیعه اند اما سب نمی توانستند کردن.

پس حضرت فرمودند که این جماعت بر منبر من بالا می جستند مانند میمون و به زیر می جستند و مردمان را از راه حق گمراه می کردند و پس پس به کفر بر می گشتند پس جبرئیل علیه السّلام گفت که به حق خداوندی که ترا به راستی به پیغمبری فرستاده است که من بر این معنی مطلع شده ام و فی الحال به آسمان رفت و چون اندک زمانی برگشت و چند آیه از جهت تسلی خاطر آن حضرت آورد یکی این آیه که ترجمه اش این است که آیا می بینی که اگر ما چند سالی ایشان را باز گذاریم و بعد از آن بیاید به ایشان و آن چه ایشان را وعده داده اند از عذاب دنیا یا عقبی فایده نمی دهد ایشان را تمتعات دنیوی ایشان در دفع عذاب از ایشان و به همه رسید آن چه رسید و چندین هزاران هزار لشکر عمر دفع نکرد از او ابو لؤلؤ را و هم چنین عثمان و ملک بنی امیه و

عباسیان همه مستاصل شدند به حیثیتی که از ایشان اثری و خبری نماند.