لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 535

نماز و دیگری دعا کند کدامین یک از این دو افضلند حضرت فرمودند که دعا افضل است و محتمل است که مراد این باشد که نفی شب قدر قران است یعنی کفو است زیرا که حق سبحانه و تعالی در قرآن فرموده است تَنَزَّلُ الْمَلائِکَهُ وَ الرُّوحُ فِیها یک جا در اینجا فرموده است که ملائکه و روح نازل می شود یعنی همیشه و در جاهای دیگر فرموده است که فِیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ یعنی در شب قدر فصل می شود هر امری که حکمتی در وجود یا ایجاد یا تقدیر آن هست و مقدر و مقضی و مبر می شود یا هر امری که با احکام و اتقانست مقدر می شود و این کاری است که از نزد ماست و ما رحمت را می فرستیم و ارسال این رحمت از پروردگار توست و خلف وعده الهی محال است مگر وقتی که تکلیف زایل شود و معنی اول اظهر است و اللَّه تعالی یعلم.

(و سال حمران ابا جعفر صلوات اللَّه علیه عن قول

اللَّه عزّ و جلّ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَهٍ مُبارَکَهٍ قال هی لیله القدر و هی فی کلّ سنه فی شهر رمضان فی العشر الاواخر و لم ینزل القرآن الّا فی لیله القدر قال اللَّه عزّ و جلّ فِیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ قال یقدّر فی لیله القدر کلّ شی ء یکون فی تلک السّنه إلی مثلها من قابل من خیر او شرّ او طاعه او معصیه او مولود او اجل او رزق فما قدّر فی تلک اللّیله و قضی فهو المحتوم و للّه عزّ و جلّ فیه المشیّه قال قلت له لیله القدر خیر من الف شهر أیّ شی ء عنی بذلک فقال العمل الصّالح فی لیله القدر و لو لا ما یضاعف اللَّه تبارک و تعالی للمؤمنین ما بلغوا و لکنّ اللَّه عزّ و جلّ یضاعف لهم الحسنات) و در حسن کالصحیح منقول است از فضیل و زراره و محمد بن مسلم از