لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 536

حمران که گفت سؤال کردم از حضرت امام محمّد باقر صلوات اللَّه علیه از قول حق سبحانه و تعالی که فرموده است که ما فرستادیم قران را در شب با برکت کدام است این شب حضرت فرمودند که این شب قدر است و در هر سال هست در ماه رمضان در ده روز آخر، و قرآن نازل نشد به بیت المعمور و نه به آسمان اول مگر در شب قدر، و حق سبحانه و تعالی فرموده است در عقب شب مبارک که در این شب فصل می شود هر چیزی که با حکمت و احکام است یعنی مقدر می شود در شب قدر هر چیزی که در این سال آینده واقع خواهد

شد تا سال آینده در همین شب از نفعها و ضررها و یا طاعت و یا معصیت، یا فرزندی که حق سبحانه و تعالی عطا فرماید، یا عمر یا روزی پس هر چه در این شب مقدر شود و قضا شود آن حتم و واجب می شود که البته واقع شود قطع نظر از اسباب عظیمه که سبب مشیت الهی شود چنانکه گذشت که به مرتبه نمی رسد که خلافش محال باشد بلکه خلافش نادر می شود.

عرض کردم که چه معنی دارد که شب قدر بهتر از هزار ماه است و این حدیث را علی الظاهر از کافی برداشته است و اختصار کرده است و این است عبارت

[شب قدر از هزار ماه که شب قدر ندارد بهتر است ]

(فقال العمل الصّالح فیها من الصّلاه و الزّکاه و انواع الخیر خیر من العمل فی الف شهر لیس فیها لیله القدر) حضرت فرمودند که اعمال خوبی که در شب قدر کنند از نماز و زکاه و انواع خیرات بهتر است از عمل در هزار ماهی که شب قدر در آن نباشد بعضی گفته اند که مراد این است که در هزار ماه پادشاهی بنی امیه به تشأم کفر و فسق ایشان شب قدر را از ایشان برداشتند چنانکه ظاهر عبارت حدیث صحیفه