لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 539

القدر فقال تنزّل فیها الملائکه و الکتبه إلی السّماء الدّنیا فیکتبون ما یکون من امر السّنه و ما یصیب العباد، و امر عنده عزّ و جلّ موقوف له فیه المشیّه فیقدّم منه ما یشاء و یمحو و یثبت و عنده امّ الکتاب) و به اسانید صحیحه متکثره منقول است که محمد بن مسلم گفت که سؤال کردم از حضرت امام محمد باقر یا حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیهما از علامت شب قدر حضرت فرمودند که علامتش آن است که بوی خوش دارد و اگر در آن چند شب هوا سرد باشد آن شب هوا گرم

می شود، و اگر در آن شبها هوا گرم باشد در آن شب سرد و خوش است یا خوش بوست، دیگر از آن حضرت صلوات اللَّه علیه پرسیدند که چرا شب قدرش می گویند حضرت فرمودند که همه فرشتگان خصوصا نویسندگان عمل به آسمان اول می آیند و هر چه در آن سال واقع می شود و آن چه بر سر بندگان می آید همه را می نویسند و چیزی چند هست که موقوف می دارند به مشیت الهی و آن را حکم جزم نفرموده است می خواهد مقدم می دارد و می خواهد مؤخر می دارد و می خواهد محو می فرماید و می خواهد اثبات و نزد اوست لوح محفوظ که تغییر و تبدیل نمی باشد در آن و در لوح محو و اثبات تغییر و تبدیل هست و احادیث موثقه کالصحیحه در جزو اول و آخر شده است.

[شب قدر یکی از دو شب است ]

(و روی عن علیّ بن ابی حمزه کنت ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه فقال له ابو بصیر جعلت فداک اللّیله الّتی یرجی فیها ما یرجی أیّ لیله هی فقال فی لیله احدی و عشرین او ثلث و عشرین قال فان لم اقو علی کلیهما فقال ما ایسر لیلتین فیما تطلب قال فقلت فربّما رأینا الهلال عندنا و جاءنا من یخبرنا بخلاف ذلک فی ارض اخری فقال ما