لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 543

از عذاب تو در پناه رحمتت در آمده دستم گیر (الدّعاء فی اللّیله الأولی و هی لیله احدی و عشرین من شهر رمضان یا مولج اللّیل فی النّهار و مولج النّهار فی اللّیل و مخرج الحیّ من المیّت و مخرج المیّت من الحیّ یا رازق من یشاء بغیر حساب یا اللَّه یا رحمن یا اللَّه یا رحیم یا اللَّه یا اللَّه یا اللَّه لک الاسماء الحسنی و الامثال العلیا و الکبریاء و الالاء أسألک ان تصلّی علی محمّد و اهل بیته و ان تجعل فی هذه اللّیله اسمی فی السّعداء و روحی مع الشّهداء و احسانی فی علّیین و إساءتی مغفوره و ان تهب لی یقینا تباشر به قلبی و ایمانا تذهب به الشّکّ عنّی و ترضینی بما قسمت لی و اتنی فی الدّنیا حسنه و قنی عذاب النّار و ارزقنی فیها شکرک و ذکرک و الرّغبه إلیک و الانابه و التّوبه و التّوفیق لما وفّقت له محمّدا و اله صلواتک علیهم اجمعین) روایت کرده اند شیخ اجل محمد بن یعقوب کلینی و شیخ الطائفه محمد بن الحسن الطوسی رضی اللَّه عنهما در قوی کالصحیح از ائمه معصومین صلوات اللَّه علیهم که در دهه آخر در شب اول که شب بیست و یکم ماه رمضان است این دعا را می خوانی تا به آخر همه از این روایت است و ترجمه دعا این است ای خداوندی که در شش ماه از شب داخل روز می کنی و آن از اول زمستان است تا اول تابستان تا به تدریج فصل بهار

و تابستان به هم رسد، و شش ماه از روز داخل شب می کنی تا دو فصل پائیز و زمستان به هم رسد به تدریج که اگر همیشه روز باشد تعیّش نتوانند کرد و بر عکس و اگر یک بار داخل شوند غالبا همه هلاک شوند و ای خداوندی که زنده را از مرده بیرون می آوری