لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 606

من مال مولاه و قد صار للیتامی قال نعم) و منقول است در حسن کالصحیح و در صحیح از محمد که گفت عریضه نوشتم به آن حضرت صلوات اللَّه علیه و سؤال کردم از بنده که مولای او بمیرد و او در شهر دیگر باشد و در دست او مالی از مولی باشد و عید فطر در آید آیا از مال آقا زکات فطر خود را می دهد و حال آن که الحال مال یتیمان شده است حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که بلی. و این حدیث در کافی جزو حدیث سابق است که زکات بر یتیم نیست و در اینجا غلام از مال ایتام زکات خود را می دهد بحسب ظاهر منافاتی دارد و حمل

کرده اند بر استحباب که حدیث سابق محمول باشد بر نفی وجوب مع هذا ممکن است که از خود لازم نباشد چون عبادتی نمی کنند که سبب قبول آن شود و چون بنده بندگی می کند از جهه او مطلوب باشد و سنتی باشد که سبب محفوظ بودن غلام باشد و غلام به امر حضرت که والی عالمیان است خصوصا اطفال داده باشد و اینها نکته چند است بعد از وقوع و اللَّه تعالی یعلم.

[خرما بهتر از هر چیز است ]

(و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه لان اعطی فی الفطره صاعا من تمر احبّ إلیّ من ان اعطی صاعا من تبر) و منقول است کالصحیح از آن حضرت صلوات اللَّه علیه که اگر و اللَّه که بدهم یا دادن در فطره یک صاع از خرما محبوب تر است نزد من از آن که بدهم یک صاع طلا.

(و روی عنه هشام بن الحکم انّه قال التّمر فی الفطره افضل من غیره لأنّه اسرع منفعه و ذلک انّه اذا وقع فی ید صاحبه اکل منه قال و نزلت الزّکاه و لیس للنّاس اموال و انّما کانت الفطره)