لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 615

ابو الحسن علی بن موسی الرضا صلوات اللَّه علیهما و با آن عریضه درهمی چند فرستادم از خود و از غیر خود و در عریضه نوشته بودم که اینها از فطره عیال من است حضرت نوشتند که به قبض ما در آمد.

و این حدیث در باب خمس گذشت و غرض از ذکر این خبر آن است که واجب است یا مطلوب است فرستادن فطره به خدمت ائمه معصومین صلوات اللَّه علیهم که ایشان به مستحقین بدهند، و در فقه رضوی نیز مذکور است که افضل آن است که فطره را به نزد فقیه فرستند که او در جائی که باید صرف نماید، و ظاهرا مرادش اعم از امام و غیر امام است چون مذکور است در فقه رضوی که باین معنی روایات وارد شده است از ائمه هدی صلوات اللَّه علیهم چنانکه در موثق یا حسن کالصحیح منقول است از فضیل که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه می فرمودند که جدّم علی بن الحسین صلوات اللَّه علیهما فطره خود را به بی چارگان و مستضعفان می دادند و پدرم صلوات اللَّه علیه به غیر شیعه محق نمی دادند و می فرمودند که حق سبحانه و تعالی از جهه آن جمعی را مقرر فرمود است بغیر آن جماعت نمی باید دادن مگر آن

که نیابی مستحق شیعه را چنانکه در زمان سیّد السّاجدین صلوات اللَّه علیه نبودند و اگر بهم نرسند از شیعه به سنی می توان داد که عناد و عداوت با اهل بیت نداشته باشند، و از زمینی به زمین دیگر نقل مکن و فرمودند که امام صلوات اللَّه علیه اعلم است به مستحقین نزد او برید که هر که را باید دادن می دهند و هر که را نباید داد نمی دهند.

و منقول است کالصحیح یا صحیح از ابو علی بن راشد که از جمله