لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 628

مسجد مگر حاجتی داشته باشد.

[شرط کردن در اعتکاف ]

(و روی الحسن بن محبوب عن ابی ولّاد

الحنّاط قال سالت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن امرأه کان زوجها غائبا فقدم فهی معتکفه باذن زوجها فخرجت حین بلغها قدومه من المسجد الّذی هی فیه فتهیّات لزوجها حتّی واقعها فقال ان کان خرجت من المسجد قبل ان تمضی ثلاثه ایّام و لم یکن اشترطت فی اعتکافها فانّ علیها ما علی المظاهر) و به اسانید صحیحه منقول است از ابو ولاد گندم فروش یا کافور فروش و در اول اشهر است که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از زنی که شوهرش غایب باشد و حاضر شود و زن به اذن شوهر در اعتکاف باشد و چون شنید که شوهرش آمده است از مسجد بیرون آید و خود را از جهه شوهر زینت کند تا آن که شوهر با او مجامعت کند پس حضرت فرمودند که اگر از مسجد بیرون آید پیش از آن که سه روز بگذرد و شرط نکرده باشد در اعتکافش پس به درستی که بر آن زن واجب است کفّاره ظهار که مرتبه است و گذشت که بنده آزاد کردن است و اگر عاجز شود دو ماه روزه بگیرد و اگر عاجز شود شصت مسکین را طعام دهد و شرط آن است که بگوید

اللَّهمّ حلّنی حیث حبستنی

یعنی خداوندا مرا محل کن هر جائی که مرا حبس کنی یعنی اگر واقعه پیش آید که نتوانم تمام کردن اعتکاف را تو بر من حلال کن بیرون آمدن را. و ازین حدیث ظاهر می شود که اقل اعتکاف سه روز است چنانکه احادیث بسیار وارد شده است و خواهد آمد، و دیگر آن که بیرون آمدن و جماع

کردن پیش از آن که اقلّ اعتکاف بفعل آید موجب کفّاره است و حمل