لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 631

صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر گاه شخصی یک روز اعتکاف کند و شرط نکرده باشد بیرون می تواند آمد که فسخ کند اعتکافش را که اگر دو روز بماند و شرط نکرده باشد پس نمی تواند که فسخ کند اعتکافش را که اگر شرط کرده باشد فسخ می تواند کرد و عدم فسخ در صورت عدم شرط است تا بگذرد یعنی سه روز در بعضی از نسخ یعنی هست و ظاهرا تصحیف یمضی یعنی کرده اند و جزو حدیث کرده اند چون در کتب حدیث نیست و اگر باشد می باید که در نسخه یافت شود یمضی فقط و نیست و ظاهرا این حدیث و امثالش آن است که چون دو روز اعتکاف کنند روز سیم واجب می شود اگر اعتکاف سنت باشد و اگر واجب باشد در وجوب بهم می رساند که اگر در روز سیم اعتکاف واجب جماع کند دو کفاره اش باید داد بنا بر احتمالی.

[اعتکاف بیش از سه روز]

(و روی ابو ایّوب عن ابی عبیده عن ابی جعفر صلوات اللَّه علیه قال المعتکف لا یشمّ الطّیب و لا یتلذّذ بالرّیحان و لا یماری و لا یشتری و لا یبیع قال و من اعتکف ثلاثه ایّام فهو یوم الرّابع بالخیار ان شاء زاد ثلاثه اخری

و إن شاء خرج من المسجد فان اقام یومین بعد الثّلاثه فلا یخرج من المسجد حتّی یتمّ ثلاثه ایّام اخر) و به اسانید صحیحه و کالصحیحه منقول است که حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه فرمودند که شخصی که اعتکاف کند بوی خوش را بو نکند و لذت از گل نیابد هر گلی که باشد و مجادله نکند و بعضی استثنا کرده اند مجادله در علوم دینیه را و استثنا ظاهر نیست بلکه اظهر آن است که اهتمام در عدم آن بیشتر است و مفاسدی که از آن بر ابحاث علماء مترتب می شود زیادتی دارد بر مفاسد شراب و بیع و شرا نکند و حضرت فرمودند که هر که سه روز اعتکاف