لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 637

رجوع به اعتکاف به استحبابی زاید بر اصل اعتکاف چنانکه گذشت در روزه مستحب که قضا کند استحبابا.

(و روی الحسن ابن الجهم عن ابی الحسن صلوات اللَّه علیه قال سألته

عن المعتکف یاتی اهله فقال لا یاتی امرأته لیلا و نهارا و هو معتکف) و در حسن کالصحیح و در موثق کالصحیح است از حسن که گفت سؤال کردم از حضرت امام ابو الحسن علی بن موسی الرضا صلوات اللَّه علیهما از معتکفی که با اهل خود جماع کند چون است حضرت فرمودند که جایز نیست که جماع کند با اهل خود در اعتکاف نه در شب و نه در روز و خلافی نیست در آن که در حالت اعتکاف جماع منافات دارد با اعتکاف پس اگر در شبانه رور اعتکاف واجب باشد بنذر یا شبه نذر یا روز سیم باشد حرام است وطی کردن، اما اگر اعتکافی باشد فسخ توان کرد آن را به آن که شرط کرده باشد در ابتداء اعتکاف یا سنت باشد پیش از اتمام دو روز چون فسخ می توان کرد جماع کردن نوعی از فسخ کردن است و ظاهر آن است که جایز باشد.

[اعتکاف و حاجت مؤمن ]

(و روی عن میمون بن مهران قال کنت جالسا عند الحسن بن علیّ صلوات اللَّه علیهما فاتاه رجل فقال له یا ابن رسول اللَّه انّ فلانا له علیّ مال و یرید ان یحبسنی فقال و اللَّه ما عندی مال فاقضی عنک قال فکلّمه قال فلبس صلوات اللَّه علیه نعله و قلت له یا ابن رسول اللَّه أ نسیت اعتکافک فقال له لم انس و لکنّی سمعت ابی صلوات اللَّه علیه یحدّث عن جدّی رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله انّه قال من سعی فی حاجه اخیه المسلم فکانّما عبد اللَّه عزّ و جلّ تسعه آلاف سنه صائما نهاره قائما لیله)