لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 88

لحیی سبعمائه شیطان و لیس شی ء اثقل علی الشّیطان من الصّدقه علی المؤمن و هی تقع فی ید

الربّ تبارک و تعالی قبل ان تقع فی ید العبد) کلینی از عبد اللَّه بن سنان روایت کرده است و طریق صدوق بعبد اللَّه صحیح است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که مداوا کنید بیماران خود را به تصدق و این مجرب این بنده است و هم چنین بقیه و دفع کنید بلا را به دعا و رزق را از جهه خود به زیر آورید به سبب تصدق چون در آسمانست تقدیر آن یا به باران که از جانب آسمان می آید به درستی که هر چه صدقه می دهد از دهان هفتصد شیطان بیرون می آورید که هر یک از این هفتصد به نحوی وسوسه می کنند یکی می گوید که در اینجا مده که ریا می شود مع هذا ندادن ریاست دیگری می گوید که این مستحق نیست دیگری می گوید که اگر مستحق باشد فلانی مستحق تر است دیگری می گوید که صرف توسعه بر خانه بهتر است و علی هذا القیاس چون هیچ کس نیست که شیطان وسوسه او نکرده باشد و همین که به ساعتی دیگر می افتد قوت شیطان بیشتر می شود و دادن مشکلتر است و غرض از تعلیل آنست که چون صدقه بر نفوس شاق است ثوابش بیشتر است و سببیّت آن در مطالب ادخل است و چیزی بر شیطان دشوارتر از تصدق بر مؤمنان نیست چون ثوابش بیشتر است.

و این تصدق را اول حق سبحانه و تعالی می گیرد و به سایل می دهد چنانکه حق سبحانه و تعالی فرموده است که اوست که می گیرد تصدقات را و در اصطلاح این نوع کلام را از تنزلات الهی می نامند چون جلال و عظمت الهی اقتضای آن می کند که فرموده

است که اگر همه کافر شوید ضرری به پادشاهی او ندارد و اگر