لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 89

همه عابد شوید چیزی بر پادشاهی او نمی افزاید با آن که چنین است فرموده است که اول صدقه بدست من می آید یعنی غرض از تصدق رضای الهی است پس می باید که شما را بر فقیران منتی نباشد و می باید که رغبت شما در آن عظیم باشد چون خداوند شما می گیرد و می باید که هر چه نفیس تر باشد به او بدهید و می باید که غرضی بغیر از رضای او نداشته باشید و در این امر مبالغه شده است که بعد از دادن از او بگیرید و ببوسید و بر چشم گذارید و به سایل دهید که گویا بدست او رسیده است که چون از جهه رضای او داده اید گویا بدست او داده اید.

و باید که مطلقا این ظواهر در خاطر کسی خطور نکند که دغدغه کفر می شود و اگر اعتقاد باین ظواهر کند البته کافر است بلی محتمل است که بد نباشد که با خود گوید که من نمی فهمم این عبارات را که مراد الهی از اینها چیست اگر معصوم نفرموده باشد یا نهایت ظهور نداشته باشد چنانکه در اینجا ظاهر است که دست دیگر در میان در نیامد مگر آن که توجیه کند که مراد از دست خدا دست فرشتگان است به نحوی که جزم داشته باشد که ظاهرش مراد نیست و این توجیهات بر سبیل احتمال باشد اما کسی که عارفست بلغت عرب و عجم می داند که امثال این مجازات شایع است چنانکه می گویند دست پادشاهان بالای دستهاست و مراد ایشان قوت و شوکت است یا احسان و

انعام

[صدقه هفتاد بلا دفع می کند]

(و قال صلوات اللَّه علیه الصّدقه بالید تقی میته السّوء و تدفع سبعین نوعا من انواع البلاء و تفکّ عن لحیی سبعین شیطانا کلّهم یأمره ان لا یفعل) و در صحیح از عبد اللَّه منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که تصدق بدست خود دادن نگاه می دارد از مرگ بد و دفع می کند هفتاد