لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 105

می زند چون در عقب وقوف مشعر واقع است در صحاح معاویه بن عمار.

و این اظهر است بنا بر آن چه معاویه نقل کرده است که حضرت بعد از این یک یک را می فرمودند تا به آخر، هر یک از این ده جمره علت مستقله است در خروج از گناهان و هر گاه گناهان در مرتبه اولی زایل شد باقی نه جمره که در این سه روز می زند هر یک را هفت عدد سبب کتابت حسنات و علو درجات خواهد شد (و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه من رمی الجمار یحط عنه بکلّ حصاده کبیره موبقه) و در حسن کالصحیح و صحیح از حریز منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر که جمار را بیندازد و بعدد هر سنگ ریزه یک گناه کبیره که سبب هلاک است از او محو می شود.

(و اذا رماها المؤمن التقفها الملک و اذا رماها الکافر قال الشّیطان باستک ما رمیت) و ظاهرا تتمه حدیث حریز باشد که کلینی نقل نکرده است چون ناخوشی دارد یعنی این جمرات را هر گاه مؤمنان می اندازند فرشتگان از روی تیمن و تبرّک بر می دارند و به مسجد الحرام می برند و اگر کافر می اندازد یعنی غیر اثنی عشری، شیطان علیه اللعنه چون مسلط است بر کفار می گوید آن چه به من می اندازی در دبرت باد تو مسخّر منی و لشکر منی و سنگ بمن می اندازی چون این دشنام نزد شیاطین انس شایع است شیاطین ایشان را دشنام می دهد به نحوی که نزد ایشان متعارفست

[حلق رأس ]

(و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه انّ المؤمن اذا حلق رأسه

بمنی ثمّ دفنه جاء یوم القیمه و کلّ شعره لها لسان مطلق یلبّی صاحبها باسم)