لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 126

و ممکن است که تفسیر آیه کریمه باشد که حق سبحانه و تعالی می فرماید که چون به جا آورید افعال حج را پس خداوند خود را یاد کنید در ایام تشریق چنانکه پدران خود را در جاهلیت یاد می کردید در منی میان مسجد خیف و کوه و بیان مفاخر و کمالات ایشان می کردید بعوض آن خداوند خود را یاد کنید و نعمتهای غیر متناهی که بر شما و بر پدران شما کرده است یاد کنید پس بعضی از مردمان دعا می کنند که خداوندا بما عطا کن دنیا را، و ایشان را در آخرت بهره نخواهد بود و

بعضی از ایشان می گویند که پروردگارا عطا کن بما در دنیا خوبی و در آخرت خوبی و نگاه دار ما را از عذاب آتش جهنم این جماعت را بهره عظیم خواهد بود از آن چه کسب کرده اند

[هر کس قصدش رجوع به حج باشد]

(و من رجع من مکّه و هو ینوی الحجّ من قابل زید فی عمره و من خرج من مکّه و هو لا ینوی العود إلیها فقد قرب اجله و دنا عذابه) و کالصحیح منقولست از عبد اللَّه بن سنان که شنیدم که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر که از مکه بر گردد و قصد داشته باشد که سال دیگر بر گردد حق سبحانه و تعالی عمر او را زیاد می گرداند و در حسن کالصحیح و در قوی کالصحیح منقول است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که هر که از مکه بیرون آید و قصد نداشته باشد که بر گردد به مکه پس به تحقیق که اجلش بسر آمده است و عذابش نزدیک شده است (و روی عن الصّادق صلوات اللَّه علیه انّه قال ترون هذا الجبل ثافلا انّ یزید بن معاویه لعنه اللَّه لمّا رجع من حجّه مرتحلا إلی الشّام أنشأ یقول