لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 150

مرویست از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه

[ذکر گفتن در مکه ]

(و تسبیحه بمکّه تعدل خراج العراقین ینفق فی سبیل اللَّه) و حدیث سابق است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که تسبیحی که عبارت از سبحان اللَّه باشد یا هر ذکری برابر است یا آن که مثل خراج عراقین که بصره و کوفه باشد یا عراق عرب و عجم که همه را در راه خدا صرف نمایند و در ابواب زکات گذشته که خراج چهار نهر هشتاد هزار تومان شده بود و در زمان عباسیه خراج همه نهرها سی هزار تومان می شد و سیصد و شصت

نهر از فرات و قریب به آن از دجله عمل می شد بنا بر این بوده است اسرافات عبّاسیه علیهم اللعنه (و من صلّی بمکّه سبعین رکعه فقرا فی کلّ رکعه بقل هو اللَّه احد و انّا أنزلناه و آیه السخره و آیه الکرسیّ لم یمت الّا شهیدا) و هر که هفتاد رکعت نماز در مکه به جا آورد و در هر رکعت قل هو اللَّه احد و انا أنزلناه و آیه سخره و آیه الکرسی را بخواند نمیرد مگر با شهادت یا چون بمیرد حکم شهدا خواهد داشت و آیه سخره در سوره اعرافست و سه آیه است از إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ تا إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ و گذشت (و الطّاعم بمکّه کالصّائم فیما سواها و صیام یوم بمکّه یعدل صیام سنه فیما سواها و الماشی بمکّه فی عباده اللَّه عزّ و جلّ) و کسی که در مکه معظمه روزه نباشد مانند کسی است که در جاهای دیگر روزه باشد و یک روز در مکه معظمه روزه داشتن برابر است با یک سال روزه داشتن در جائی دیگر و راه رفتن در مکه عبادت حق سبحانه و تعالی