لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 18

چیزها می بینند و می دانند و با عقول اکثر خلایق درست نمی آید و اللَّه تعالی یعلم.

[بلندی کعبه ]

(و انّما صار البیت مرتفعا یصعد الیه بالدّرج لأنّه لمّا هدم الحجّاج الکعبه

فرّق النّاس ترابها فلمّا ارادوا ان یبنوها خرجت علیهم حیّه فمنعت النّاس البناء فاتی الحجّاج فاخبر فسال الحجّاج علیّ بن الحسین صلوات اللَّه علیهما عن ذلک فقال له مر النّاس ان لا یبقی احد منهم اخذ شیئا الّا ردّه فلمّا ارتفعت حیطانه امر بالتّراب فالقی فی جوفه فلذلک صار البیت مرتفعا یصعد الیه بالدّرج.)

و کالصحیح منقول است از ابان بن تغلب که چرا که خانه بلند شده است که به زینه پایه بالا می باید رفت با آن که اول برابر زمین مسجد الحرام بود از آن جهت که چون حجاج قصد گرفتن عبد اللَّه بن زبیر کرد و او متحصن شد بمسجد الحرام و کعبه و منجنیقها گذاشتند و سنگ بسیار ریختند تا خانه کعبه منهدم شد و عبد اللَّه بن زبیر را گرفت و مردمان از جهه تبرک خاک و سنگ بسیار از کعبه به خانهای خود می بردند پس چون اراده کرد که خانه را بسازد ماری عظیم پیدا شد و مانع شد از ساختن خانه تا آن که حجاج به خدمت حضرت سید الساجدین علیه السلام آمد و علت این منع را از حضرت پرسید حضرت فرمودند که چون این کعبه بنای حضرت ابراهیم و اسماعیل است و خاک و سنگی که سابق داشت شرفی دیگر داشت و مردمان بسیاری از آن را برده اند مردمان را بگو که هر که چیزی برده است پس آورد پس حکم کرد که هر که هر چه برده بود پس آورد و ممانعت آن مار بر طرف شد و شروع کردند در ساختن آن خانه پس چون دیوارها بلند شد دید که خاک و سنگ بسیار زیاد

آمد گفت تا آن خاکها و سنگها را در میان کعبه