لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 187

عزّ و جل ارجع الیه و قل له أهب له حقّی و ارضی عنه خلقی و قال یا جبرئیل ما لمن حجّ هذا البیت بنیه صادقه و نفقه طیّبه قال فرجع إلی اللَّه عزّ و جلّ فاوحی الیه قل له اجعله فی الرّفیق الأعلی مع النبیّین و الصّدّیقین و الشّهداء و الصّالحین و حسن أولئک رفیقا) و از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقولست که چون حضرت موسی حج به جا آوردند جبرئیل علیه السّلام آمد و موسی از او پرسید که یا جبرئیل چه ثوابست کسی را که این خانه

را حج کند بی نیت خالص و بی نفقه حلال؟

گفت نمی دانم تا آن که از پروردگارم بپرسم پس چون به محل مناجات خود رفت حق سبحانه و تعالی به جبرئیل گفت که ای جبرئیل موسی چه گفت با آن که او اعلم بود به آن چه آن حضرت گفته بود جبرئیل گفت ای پروردگارم من به من گفت که چیست ثواب کسی که این خانه را حج کند بی نیت خالص و بی نفقه حلال حق سبحانه و تعالی فرمود که به او بگو که از حق خود در می گذرم و خلق را از او خوشنود می کنم.

پس گفت یا جبرئیل چیست ثواب کسی که حج این خانه کند به نیت خالص و نفقه حلال پس برگشت و وحی به او رسید که بگو او را جا می دهم در جایی که رفیق او بهترین رفقا باشند با پیغمبران و صدیقان و شهیدان و صالحان و نیکو رفقایند ایشان. و منافاتی نیست میان این حدیث و احادیث سابقه که حج بی اخلاص بمنزله حج نکردن است زیرا که آن اخبار به حسب استحقاق است که مستحق ثواب نیستند و در اینجا از روی تفضل است و کرم

[متعه در حج ]

(و نزلت المتعه علی النّبیّ صلّی اللَّه علیه و آله عند المروه بعد فراغه من السّعی فقال أیّها الناس هذا جبرئیل و اشار بیده إلی خلفه یأمرنی ان