لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 192

(و روی انّه صلّی اللَّه علیه و آله حجّ عشرین حجّه مستسرّا و فی کلّها یمرّ بالمأزمین فینزل و یبول) و کالصحیح منقولست از ابن ابی یعفور و عمر بن یزید که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله حج کردند مخفی از قریش چون به موجب نسی ء وقت حجرا گردانیده بودند و در هواهای خوب قرار داده بودند و ماههای دیگر را ذو الحجه نامیده بودند، و در همه این حجها وقتی که از ما زمین که میان

دو کوه مشعر است در وقت آمدن از عرفات یا وقت رفتن به منی می گذشتند به زیر می آمدند و بول می کردند و محل بول جائی بود از مشعر که قریش تعظیم آنجا می کردند از جهه آن که سنگ هبل که بت اعظم ایشان بود از آنجا برداشته بودند از این جهه بول می کردند چون همیشه با بتان بد بودند (و اعتمر صلّی اللَّه علیه و آله تسع عمر و لم یحجّ حجّه الوداع الّا و قبلها حجّ) و حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله نه عمره کرده بودند و حج وداع حضرت این معنی داشت که پیشتر حج کرده بودند در این سخنی نیست که پیشتر بیست حج کرده بودند اما عمره در احادیث صحیح و کالصحیح وارد شده است که حضرت سه عمره به جا آوردند و همه در ماه ذی القعده بود.

یکی عمره حدیبیه که مصدود شدند دویم عمره قضا در سال دیگر، سیم وقتی که از جنگ حنین برگشتند عمره مفرده به جا آوردند و اگر سهو نساخ نباشد شش عمره در مکه معظمه کرده خواهند بود، و بعید است