لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 21

بیرون انداخته است بنا بر مشهور که در اینجا مشتبه است که حکم بیرون دارد یا اندرون، و احکام دیگر که در محل خود مذکور خواهد شد إن شاء اللَّه تعالی

[نامگذاری به بکه ]

(و سمّیت بکه لأنّ النّاس یبکّ بعضهم بعضا فیها بالأیدی) و در صحیح از حلبی منقول است که از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه پرسیدم که چرا کعبه را بکه می گویند حضرت فرمودند که از جهه آن که مردمان بر یکدیگر می زنند یا ازدحام می آورند بر یکدیگر به سبب دست رسانیدن بحجر الاسود یا رسانیدن دست به ارکان یا به مستجار یا به همه کعبه یا هجوم می آورند و مشت می زنند بر یکدیگر از جهه استلام و به همین مضمون است صحیحه عزرمی از آن حضرت صلوات اللَّه علیه.

و در موثق کالصحیح از فضیل منقول است از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه که از این جهت بکّه می گویند که هجوم می آورند مردمان بر یکدیگر و مرد و زن با یکدیگر مخلوطند و زنان را چهار جانب مردان نماز می کنند و می گذرند و کراهت ندارد بخلاف شهرها و جاهای دیگر (و روی انّها سمّیت بکه لبکاء

النّاس حولها و فیها) و کالصحیح منقول است از عبد اللَّه بن سنان که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که چرا کعبه را بکّه می گویند از این جهت که مردمان در دور کعبه و در میان کعبه گریه می کنند پس بنا بر این از قبیل املیت و امللت خواهد بود که لام را «لام الفعل خ» قلب به کاف کرده خواهد بود.

(و بکّه هو موضع البیت و القریه مکّه) و در صحیح از سعید منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که موضع بیت را بکّه می گویند و شهر را مکّه می گویند چنانکه