لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 216

بن موسی الرضا صلوات اللَّه علیهما که آن حضرت از شخصی که آن حسن بن جهم است پرسیدند که سکینه که حق سبحانه و تعالی در قرآن مجید مکرر فرموده است به اعتقاد شما چه چیز است پس اصحاب کبار آن حضرت ندانستند که چه چیز است همه گفتند حق سبحانه و تعالی ما را فدای تو گ رداند چه چیز است حضرت فرمودند که نسیمی است خوشبو که از بهشت بیرون می آید و او را صورتیست که به صورت آدمی است و با پیغمبران صلوات اللَّه علیهم می باشد و این سکینه است که نازل شد بر حضرت ابراهیم علیه السلام در وقتی که کعبه را بنا کردند، و این سکینه نشان می داد آن حضرت را و اطراف کعبه را به حضرت می نمود و حضرت سنگ می گذاشتند و پی را بالا آوردند و دور نیست که روح القدس باشد یا از بابت آن و تشبیه کرده باشند آن را به نسیم بهشتی و اللَّه تعالی یعلم

[طول کعبه از طرف آسمان و بلندی نه ذرع بود و سقف نداشت ]

(و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه کان طول الکعبه تسعه اذرع و لم یکن لها سقف فسقّفها قریش ثمانیه عشر ذراعا ثمّ کسرها الحجّاج علی ابن الزّبیر فبناها و جعلها سبعه و عشرین ذراعا) و در موثق کالصحیح از ابان و کالصحیح از جمعی دیگر منقولست که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که طول کعبه از طرف آسمان و بلندی نه ذرع بود و سقف نداشت در وقتی که قریش ساختند یعنی عبد اللَّه

بن زبیر دو برابر کرد که هیجده ذرع باشد و عبد اللَّه بن زبیر خروج کرد و ده سال پادشاهی کرد از زمان هلاک یزید علیه اللعنه تا زمان عبد الملک بن مروان و چون یزید لشکری بر سر راه او فرستاده بود و منجنیقها در کوه ابو قبیس گذاشته بودند و بر کعبه می انداختند کعبه را خراب کردند و ابن زبیر متحصن بود در مسجد الحرام و در این اثنا خبر رسید که یزید بجهنم واصل