لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 22

ظاهرا آیه کریمه نیز اینست که «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّهَ» یعنی به درستی که اول خانه که از جهه عبادت مردمان آفریده شد آن خانه ایست که در بکه است و ظاهر ظرفیت همان مقدار است و احتمال مکه نیز دارد و لیکن حدیث ظاهر و مبین می گرداند مراد الهی را و در موثق کالصحیح وارد شده است که حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه فرمودند که موضع کعبه را بکه می گویند زیرا که گردنهای جباران را درهم می شکند و اکثر اهل لغت این معنی را گفته اند و معانی سابقه را نیز گفته اند مگر گریه را

[هدیه برای کعبه ]

(و انّما لا یستحب الهدی إلی الکعبه لأنّه یصیر إلی الحجیه دون المساکین و الکعبه لا تأکل و لا تشرب و ما جعل هدیا لها فهو لزوّارها) و چرا سنت است و یا سنت نیست هدی بسوی کعبه بردن زیرا که هر هدیه که از جهه کعبه می برند خادمان حرم که اولاد شبیه اند بر می دارند

و کعبه نمی خورد و نمی آشامد که محتاج به هدیه باشد و هر چه را که هدیه از جهه کعبه می آورند می باید که آن را به زایران کعبه دهند.

پس بنا بر نسخه لا مراد اینست که چون به مصرف نمی رسد سنت نیست و این اظهر است و بنا بر نسخه عدم لا مراد اینست که به مصرف برسانند، و بر این مضمون احادیث بسیار وارد شده است و اگر هدی گاو یا گوسفند یا شتر باشد آن هدی مستحب است و در مکه در حزوره می کشند اگر در احرام عمره باشد و در منی می کشند اگر در احرام حج باشد.

و در صحیح از علی بن جعفر منقول است که گفت سؤال کردم از برادرم حضرت امام موسی کاظم صلوات اللَّه علیه از شخصی که کنیزک خود را هدی کعبه کند چه کند حضرت فرمودند که آن را بفروشد و کسی را