لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 23

بگوید که بر بالای دیوار حجر بایستد و فریاد کند که هر که خرجی او کم باشد یا در راه او را برهنه کرده باشند یا طعامش آخر شده باشد بیاید و به یک یک دهد تا آخر شود و چند روایت به همین مضمون وارد شده است.

و در روایتی وارد شده است که تفحص از حال او بکن و بده و بعضی از فضلاء باین حدیث استدلال می کرد بر آن که اگر کسی نذر کند چیزی را از جهه یکی از حضرات ائمه معصومین صلوات اللَّه علیهم می باید به زایران آن حضرت دهد و اگر از جهه حضرت صاحب الامر صلوات اللَّه علیه نذر کند از جمله اموال آن حضرت خواهد

بود و در باب خمس گذشت (و روی انّه ینادی علی الحجر الا من انقطعت به النّفقه فلیحضر فیدفع الیه) و در روایتی وارد شده است که بر حجر اسماعیل می ایستد و ندا می کند که هر که نفقه اش کم باشد یا منتهی شده باشد بیاید به نزد آن شخص که نذر کرده است و به او دهند و قریب به این معنی و این عبارت در صحیح منقول است از آن حضرت صلوات اللَّه علیه و هیچ یک از این دو عبارت را در حدیثی ندیده ام، و ظاهرا نقل بالمعنی کرده است و آن چه اکثر در روایات متفقند در آن معنی مضمون صحیحه علی بن جعفر است که گذشت و از جهه مطلق زوار حدیثی ندیده ام بلکه از جهه زائرانی که نفقه ایشان کم شده باشد یا ایشان را برهنه کرده باشند وارد شده است اگر چه در یک حدیث وارد شده است که آن را بزوّار بدهند و لیکن وارد شده است در همان حدیث که باین جماعت بدهند و بنا بر این همه در یک روایتست نه دو روایت و اللَّه تعالی یعلم

[تجدید بنای کعبه بدست قریش ]

(و انّما هدمت قریش الکعبه لأنّ السّیل کان یأتیهم من اعلی مکّه فیدخلها فانصدعت)