لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 240

این کفار در خلود نار و غرض از این آیه آن است که در حرم الهی نمی باید کسی ساکن شود که صغیره از او صادر شود چه جای اکبر کبایر و در موثق کالصحیح از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقولست که اهل شام بدتر از فرنگند و اهل مدینه بدتر از اهل مکه اند و اهل مکه کافرند به خدا علانیه.

و در موثق کالصحیح نیز منقولست از آن حضرت صلوات اللَّه علیه که اهل مکه علانیه کافرند و اهل مدینه هفتاد مرتبه خبیث تر از اهل مکه اند و این معنی مشاهد است در آن جا و الیوم مجاورت مطلوب

نیست البته چون اظهار شعایر ایمان نمی توان کردن و اللَّه تعالی یعلم

[دخول حرم و سلاح ]

(و سأله صلوات اللَّه علیه ابو بصیر عن الرّجل یرید مکّه او المدینه أ یکره ان یخرج عنه بالسّلاح فقال لا باس بان یخرج بالسّلاح من بلده و لکن اذا دخل مکّه لم یظهره) و در موثق و کلینی در صحیح روایت کرده اند از ابو بصیر که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از شخصی که اراده مکه معظمه یا مدینه مشرفه داشته باشد آیا مکروه است که از خانه خود با سلاح به در رود.

و در کافی به جای عنه معه است و آن بهتر است حضرت فرمودند که باکی نیست که از شهر خود با سلاح بیرون رود و لیکن در وقت دخول مکه ظاهر نسازد آن را (و فی روایه حریز بن عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال لا ینبغی ان یدخل الحرم بسلاح الّا ان یدخله فی جوالق او یغیّبه یعنی یلفّ علی الحدید شیئا)