لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 241

و به اسانید متکثره صحیحه از حریز منقول است که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که سزاوار نیست که داخل حرم شود با سلاح مگر آن که مانند شمشیر و کارد را در جوال گذارد یا غایب کند مانند نیزه.

و حریز تفسیر کرده است که بر آهن نیز خرقه به پیچد که آهن ظاهر نباشد و بر جواز احادیث صحیحه وارد شده است با خوف از ادعای و بعد از این خواهد آمد

[پرده کعبه و وقف ]

(و سال عبد الملک بن عتبه ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عمّا یصل إلینا من ثیاب الکعبه هل یصلح لنا ان نلبس شیئا منها فقال یصلح للصّبیان و المصاحف و المخدّه

یبتغی بذلک البرکه إن شاء اللَّه.)

و در موثق کالصحیح منقولست از عبد الملک که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از آن چه بما می رسد از جامهای کعبه آیا جایز است که آن را به پوشیم حضرت فرمودند که چون حریر است از جهه پوشش اطفال غیر ممیز خوبست و از جهه غلاف مصحف مجید و از جهه بالش زیر سر بقصد تیمّن و تبرک یا آن که برکت لازم اوست إن شاء اللَّه و مشیت الهی نسبت به خوبانست نه به بدان.

و توهم آن که وقف است بر کعبه مدفوع است به آن که چنین وقف کرده اند که یک سال پوشش کعبه باشد و بعد از آن از خدمه باشد

[بردن خاک کعبه ]

(و روی عن معاویه بن عمّار قال قلت لأبی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه اخذت سکّا من سکّ المقام و ترابا من تراب البیت و سبع حصیات فقال بئس ما صنعت امّا التّراب و الحصی فردّه) و به اسانید صحیحه مرویست از معاویه که گفت عرض نمودم به حضرت