لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 254

(و روی حریز عن محمّد بن مسلم قال سألت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن رجل اهدی له حمام اهلیّ و جی ء به و هو فی الحرم محلّ قال ان اصاب منه شیئا فلیتصدق مکانه بنحو من ثمنه) و به اسانید صحیحه منقولست از محمد که گفت سؤال کردم از آن حضرت صلوات اللَّه علیه از شخصی که به هدیه بیاورند از جهه او کبوتری از کبوتران حرم را که خانه باشد و او در حرم باشد و محل باشد حضرت فرمودند که اگر از اینها یکی بکشد یا آزار رساند باید که تصدق کند به قیمت او

[اگر تیر را در حل بزند و در حرم بیفتد]

(و روی صفوان بن یحیی عن عبد الرّحمن بن الحجّاج قال سالت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن رجل رمی صیدا فی الحلّ و هو یؤمّ الحرم فیما بین البرید و المسجد فاصابه فی الحلّ [بریشه خ ل ] برمیته حتّی دخل الحرم فمات من رمیته هل علیه جزاء قال لیس علیه جزاء انّما مثل ذلک مثل من نصب شرکا فی الحلّ إلی جانب الحرم فوقع فیه صید فاضطرب حتّی دخل الحرم فمات فلیس علیه جزاؤه لأنّه نصب حیث نصب و هو له حلال و رمی حیث رمی و هو له حلال فلیس علیه فیما کان بعد ذلک شی ء فقلت هذا القیاس عند النّاس فقال انّما شبّهت لک الشّی ء بالشّی ء لتعرفه) و منقولست در حسن کالصحیح و در صحیح از عبد الرحمن که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از شخصی که تیر زند شکاری را در خارج حرم و آن قصد حرم داشته باشد و آن صید با

آن تیر برود تا داخل حرم شود و از آن تیر بمیرد آیا بر او جزاء هست حضرت