لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 260

که آن را داخل سازی در حرم بر تو حرام است کشتن و نگاهداشتن آن حیوان بلکه می باید سر دهند، و چون جوجه است اگر سر دهند گربه و غیر آن آن را می گیرند و می خورند می باید که ضبط کنند و دانه اش بدهند تا تواند پرید بعد از آنش سر دهند

[اذیت طیر حرم ]

(و روی محمّد بن حمران عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن ابیه صلوات اللَّه علیه قال کنت مع علی بن الحسین صلوات اللَّه علیهما بالحرام فرانی أوذی الخطاطیف فقال یا بنیّ لا تقتلهنّ و لا تؤذهنّ فانّهنّ لا یؤذین شیئا) و کالصحیح منقولست از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه که فرمودند که من با پدرم بودم در حرم و مرا دیدند که آزار می دادم پرستکها را و دور نیست که در حالت طفولیت باشد و در خانه حضرت آشیانه کرده باشند و بر سر ایشان فضله کنند آنها را دور کرده باشند که آشیانه را جای دیگر برند، یا

آن که اراده داشتم که دفع کنم حضرت فرمودند که ایشان را مکش و آزار مده که آزار اینها به کسی نمی رسد و قطع نظر از حرم کشتن اینها نیز مکروهست و ممکن است که تقیه فرموده باشند در این نقل از جهه جمعی که همیشه میل به غلو داشته اند یا غالی بوده اند و امثال اینها را می فرموده باشد و از جهه رفع غلو ایشان با آن که راوی مجهولست چون مشترک میان ثقه و غیر ثقه اگر چه مظنون اینست که ثقه باشد و اللَّه تعالی یعلم

[ذبح از روی اشتباه ]

(و روی عن عبد الرّحمن بن الحجّاج قال سالت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن فرخین مسرولین ذبحتهما و انا بمکّه فقال لی لم ذبحتهما فقلت جاءتنی بهما جاریه من اهل مکّه فسالتنی ان اذبحهما فظننت انّی