لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 262

به خدمت حضرت رفتم و عرض نمودم آن چه شده بود حضرت فرمودند که همه را دفن کن و از هر یک فدائی بده یعنی قیمت اگر محل باشد و فدا و قیمت اگر محرم باشد

[کفاره قتل طیر]

(و روی علیّ بن ابی حمزه عن ابی بصیر عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه فی رجل قتل طیرا من طیر الحرم و هو محرم فقال علیه شاه و قیمه الحمامه درهم یعلف به حمام الحرم و ان کان فرخا فعلیه حمل و قیمه الفرخ نصف درهم یعلف به حمام الحرم) و منقولست که از آن حضرت صلوات اللَّه علیه سؤال کردند از شخصی که کبوتری از کبوتران حرم را بکشد و او محرم

باشد و در حرم باشد حضرت فرمودند که از جهه آن که محرم است گوسفندی می کشد و به سبب آن که در حرم است قیمت کبوتر که یک درهم است می دهد و دانه می خرد از جهه کبوتران حرم و بخورد ایشان می دهد و اگر جوجه را بکشد بره می دهد و قیمت که نصف درهم است دانه می خرد و بخورد کبوتران حرم می دهد

[در مکه فقط مذبوح بخر]

(و روی الحلبیّ عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال لا تشترینّ فی الحرم الّا مذبوحا قد ذبح فی الحلّ ثمّ جی ء به إلی الحرم مذبوحا فلا باس به للحلال) و به اسانید صحیحه منقولست که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که زنهار که در حرم مخور مگر حیوانی که در خارج حرم آن را کشته باشند و گوشتش را به حرم آورده باشند پس باکی نیست که محل بخورد یعنی محرم گوشت شکاری را نمی تواند خورد خواه خود کشته باشد و خواه دیگری و خواه در حرم و خواه در حل

[کفاره تخم شترمرغ ]

(و سال سعید بن عبد اللَّه الا عرج ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن