لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 268

یا لذتی که حرام نبوده باشد مانند سیری که ترطیب دماغ به آن حاصل کند که معین او باشد در عبادت الهی و در حدیث دیگر وارد است که این ساعت معین است و ساعتهای عبادت را (و روی السّکونیّ بإسناده قال قال رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله سافروا تصحّوا و جاهدوا تغتنموا و حجّوا تستغنوا) و کالصحیح منقول است که حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله فرمودند که سفر کنید تا صحت بدن حاصل شود شما را یعنی از فوائد سفر آن است که آدمی در سفر حرکات می کند به سبب آن اخلاط فاسده دفع می شود خصوصا سفر مکه که بمنزله خوردن چوب چینی است، و بعد از بیان سفر فرمودند که جهاد کنید تا فوائد دنیوی از اموال کفار و فوائد اخروی که رسیدن با علی مراتب جنت است تحصیل کرده باشید و حج کنید تا مستغنی شوید چنانکه اخبار دیگر گذشت که حج سبب توانگری و غناء دل است و از این باب است باقی سفرهای خوب.

و در موثق کالصحیح از سعد منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که سفر کنید تا تندرست باشید سفر کنید تا فائدهای الهی را دریابید (و روی جعفر بن بشیر عن ابراهیم بن الفضل عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال اذا سبّب اللَّه عزّ و جلّ للعبد الرّزق فی ارض جعل له فیها حاجه) و کالصحیح منقولست که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر گاه

حق سبحانه و تعالی مقرر ساخته باشد روزی بنده را در زمینی وسیله چند می سازد که آن بنده اراده رفتن آنجا کند و چون به آن جا رود روزی بیابد پس باید که بندگان در هر چه پیش ایشان آید خوشنود باشند چون مسبّب الاسباب کارسازی ایشان می کند

باب الایّام و الاوقات الّتی یستحبّ فیها السّفر و الایّام و الاوقات الّتی یکره فیها السّفر

[زمان مستحب برای سفر]

(روی حفص بن غیاث النّخعیّ عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال من اراد سفرا فلیسافر یوم السّبت فلو انّ حجرا زال عن جبل فی یوم السّبت لردّه اللَّه إلی مکانه و من تعذّرت علیه الحوائج فلیلتمس طلبها یوم الثّلثاء فانّه الیوم الّذی الان اللَّه فیه الحدید لداود علیه السّلام) این بابی است در ایّام و اوقاتی که مستحب است سفر کردن در آنها و در ایام و اوقاتی است که مکروه است سفر کردن در آنها منقول است.

در موثق کالصحیح و اسانید بسیار که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر که خواهد بسفر رود باید که روز شنبه روانه شود که اگر سنگی از کوهی حرکت کند و به زیر آید البته حق سبحانه و تعالی آن سنگ را به جای خود می برد.

ممکن است که حقیقت مراد باشد و چنین شود به آن که ملائکه آن سنگ را به جای خود برند یا آن که مبالغه باشد که اگر شخصی بطی ء الحرکه باشد مانند سنگ و حال او این باشد که اگر به جایی رود به زودی بر نگردد و اگر در روز شنبه به جایی رود البته حق سبحانه و تعالی او را برگرداند، و کسی که بستی در کارهای او به همرسیده باشد و اراده کاری داشته باشد پس

باید که