لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 27

عین من تحت الحجر فاذا غلب ماء العین عذب ماء زمزم) و کالصحیح منقولست از آن حضرت صلوات اللَّه علیه که چرا بعضی از اوقات آب زمزم شیرین است و بعضی از اوقات شیرین نیست زیرا که چشمه از زیر حجر الاسود به آن چاه می آید و هر گاه آب آن چشمه زیادتی می کند آب زمزم شیرین می شود

[چرا کوه صفا را صفا نامیدند]

(و انّما سمّی الصّفا صفا لأنّ المصطفی آدم علیه السّلام هبط علیه فقطع للجبل اسم من اسم آدم علیه السّلام لقول اللَّه عز و جلّ «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفی آدَمَ وَ نُوحاً» و هبطت حوّا علی المروه فسمّیت مروه لأنّ المرأه هبطت علیه فقطع للجبل اسم من اسم المرأه) و کالصحیح منقول است از عبد الحمید که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که چرا کوه صفا را صفا نامیدند زیرا که برگزیده حق سبحانه و تعالی حضرت آدم علیه

السلام وقتی که از بهشت به زیر آمد در این کوه بر زمین آمد پس مشتق شد از نام حضرت آدم صفی نامی از جهه کوه پس گویا کوه نیز از کوههای عالم بر گزیده شد از جهت نزول آدم صفی چنانکه در صفوت آدم حق سبحانه و تعالی فرموده است که به درستی و راستی که حق سبحانه و تعالی برگزید حضرت آدم و حضرت نوح را و چرا کوه مروه را مروه می گویند چون حوّا که به زیر آمد در آن کوه به زیر آمد آن کوه را مروه نامیدند چون مراءه بر آن نازل شد و من حیث اللفظ مناسبتی دارد، و ممکن است که همزه را قلب کرده باشند به واو و یا بر عکس و در لغت صفا بمعنی سنگ سخت است و این کوه نیز سنگش سخت است و برگزیده شد از جهه عبادت و مروه سنگ سخت برّاق است و ممکن است که در وقت نزول حوا برّاق شده باشد بحسب صورت چنانکه الحال بحسب معنی برّاق است و