لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 272

فرمودند که روز جمعه متوجه کاری از کارهای دنیا مشو و چون روز شنبه آفتاب طالع شود از جهه هر کاری که داری روانه شو که حق سبحانه و تعالی آن را می سازد خصوصا هر گاه در روز جمعه مشغول عبادت باشد، و تا طلوع آفتاب مشغول تعقیب باشد، و روز جمعه ناخن و شارب گرفته باشد (و سال ابو ایّوب الخزّاز و عبد اللَّه بن سنان ابا عبد اللَّه علیه السّلام عن قول اللَّه عزّ و جلّ فَإِذا قُضِیَتِ الصَّلاهُ فَانْتَشِرُوا فِی الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ فقال صلوات اللَّه علیه الصّلاه یوم الجمعه و الانتشار یوم السّبت) و بسند صحیح از ابراهیم و بسند صحیح از عبد اللَّه منقولست که هر یک گفتند که سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از تفسیر آیه کریمه که حق سبحانه و تعالی می فرماید که چون نماز جمعه را به جا آورید پهن شوید در زمین و طلب کنید از فضل الهی و نعمتهای او را که از جهه شما آفریده است پس حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که نماز در روز جمعه است یعنی کل جمعه مشغول عبادت می باید بود، و روز شنبه

پهن می باید شد.

اگر چه ظاهر آیه آنست که بعد از نماز بطلب کارها می توان رفت و لیکن ائمه اهل بیت صلوات اللَّه علیهم عارفند به مراد الهی

[زمان مکروه سفر]

(و قال صلوات اللَّه علیه: السّبت لنا و الاحد لبنی أمیّه) و منقولست که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که روز شنبه از ماست و روز یکشنبه از بنی امیّه و ظاهرا سهوی شده است و صدوق احادیث بسیار در فضیلت روز یکشنبه نقل کرده است و در مذمت روز دوشنبه احادیث متواتره وارد شده است که روز بنی امیّه است و ظاهرا یک