لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 311

بخوانند که در حمد و مدح و منقبت باشد البته بهتر است.

و چون حدیث حدی خواندن معارضه دارد با احادیث بسیار که نهی از غنا مطلقا وارد شده و احادیثی که در خصوص سفر وارد شده مثل آن که بطرق متکثره کالصحیحه از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه وارد شده است که فرمودند که شما را شرم نمی آید که بر بالای چهار پا غناء و سرود خوانید و چهار پا تسبیح الهی کند و کالصحیح منقولست که حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله فرمودند که چون بنده مؤمن بر چهار پا سوار شود بسم اللَّه بگوید که فرشته ردیف او می شود که او را محافظت نماید تا به زیر آید و اگر بسم اللَّه نگوید شیطانی ردیفش می شود و می گوید که خوشخوانی بکن اگر گوید که نمی دانم می گوید که آرزوهای باطل بکن و در آن فکر است تا به زیر آید از آن چهار پا پس حضرت فرمودند که هر که در وقت سوار شدن بگوید بسم اللَّه لا حول و لا قوه الا باللَّه الحمد للّه الذی هدانا لهذا سبحان الذی سخّر لنا هذا حق سبحانه و تعالی او را و مرکوب او را حفظ کند تا به زیر آید

باب حفظ النّفقه فی السّفر

(روی عن صفوان الجمّال قال قلت لأبی عبد اللَّه علیه

السّلام انّ معی اهلی و انّی ارید الحجّ فاشدّ نفقتی فی حقوی قال نعم فانّ ابی کان یقول من قوه المسافر حفظ نفقته) به اسانید صحیحه منقولست از صفوان که گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه علیه) که اهل من با منند در سفر و اراده حج دارم آیا زر را در کمر می توانم بست حضرت فرمودند که بلی به درستی که پدرم می فرمودند که از جمله قوّتهای مسافر ضبط نفقه اوست و چون خرج راه دارد قوّت دارد و این مجربست و غرض از ذکر اهل آنست که غالب اوقات ایشان توکل نمی دارند از جهه ایشان خرجی را ضبط می کنم تا دل ایشان قوی باشد، و ظاهر جواب آن حضرت آنست که اگر عیال نیز نباشد حفظ نفقه ضرور است خصوصا در سفر خصوصا در راه مکه که ماندن و مردن مقرونند، و باطلاقه شامل آن هست که نفقه اشرفی باشد با آن که غالب نیز اشرفی است و اگر جایز نمی بود می بایست تفصیل بفرمایند چنانکه داب ایشان است با آن که اصل جواز است و حدیثی که گذشت که

کلّ شی ء مطلق حتّی یرد فیه نهی بخصوصه

و نهی بخصوص وارد نشده است و نهی از تزیّن به طلا که واقع شده است این تزین نیست و سابقا مذکور شد (و روی علیّ بن اسباط عن عمّه یعقوب بن سالم قال قلت لأبی