لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 32

هر جبار متکبّر معاندی، و بر این مضمون احادیث دیگر وارد شده است از ابو بصیر و غیر او از آن حضرت صلوات اللَّه علیه و ظاهرا مراد از این منسک موضعی است که می باید دوید که به سبب دویدن سورت تکبّر و تجبّر شکسته می شود اگر چه اصل سعی چنین است تا در دویدن بیشتر ذلیل می شود و از اینجا ظاهر می شود که تجبّر و تکبّر در چه مرتبه است از قبح چون کبریا و عظمت مخصوص ذات اقدس حق سبحانه و تعالی است

[یوم الترویه ]

(و انّما سمّی یوم التّرویه لأنّه لم یکن بعرفات ماء و کانوا یستسقون من مکّه من الماء و کان یقول بعضهم لبعض تروّیتم فسمّی یوم الترویه لذلک) و صدوق در حسن کالصحیح از حلبی روایت کرده است که گفت عرض نمودم به آن حضرت صلوات اللَّه علیه که چرا روز هشتم ذی الحجه را روز ترویه می نامند حضرت فرمودند که از جهه آن که در عرفات آب نبود و سقایان از مکه معظمه در این روز از جهه روز نهم

آب می بردند که حجاج جفا نکشند و چون به یک دیگر می رسیدند می گفتند که سیراب شدید از این جهتش روز ترویه می نامند و وجهی دیگر گفته اند که حضرت ابراهیم در شب هشتم در خواب دید که فرزندش را می کشد آن روز در تفکر بود که چه بایدش کردن شب نهم به او نمودند که روز دهم پسرش را در منی بر دو بکشد و از این جهت است که روز نهم را روز عرفه می گویند اما آن چه عوض است صحیح است

[روز عرفه ]

(و سمّیت عرفه لأنّ جبرئیل علیه السلام قال لإبراهیم هناک اعترف بذنبک و اعرف مناسکک فلذلک سمّیت عرفه) و چرا روز عرفه را که روز نهم ذی الحجه است عرفه می گویند زیرا که