لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 332

علیه که اگر بهایم آن چه شما می دانید از مرگ آنها می دانستند همگی از غم می گذاختند، و حیوان فربه نمی خوردید. این خبر مخالفت ندارد با خبر سابق چنانکه از لفظ خبر ظاهر است که مراد اینست که اگر ایشان مثل شما می دانستند یعنی می دانند و مثل شما نمی دانند، چون ایشان مکلّف نیستند و عقوبتی نخواهد بود ایشان را.

و حاصل کلام سرزنش بنی آدم است که اگر ایشان مثل شما مکلف می بودند می گداختند و شما بالکلیه غافلید که چون عقبات و عقوبات در پیش دارید و اصلا غم آن طرف ندارید حق سبحانه و تعالی همه را از این مرگ غفلت زنده گ رداند تا این دو سه روزه عمر را به غفلت نگذارند بجاه محمد و عترته الاقدسین

باب ثواب النّفقه علی الخیل

(قال رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله فی قول اللَّه عزّ و جلّ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِیَهً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ قَالَ نَزَلَتْ فِی النَفَّقَهِ عَلَی الْخَیْلِ قالَ مُصَنِّفُ هذَا الْکِتابِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ هذِهِ الْایَهُ

روی انّها نزلت فی امیر المؤمنین علیّ بن ابی طالب صلوات اللَّه علیه و کان سبب نزولها انّه کان معه اربعه دراهم فتصدّق بدرهم منها باللّیل و بدرهم فی النّهار و بدرهم فی السّرّ و بدرهم فی العلانیه فنزلت فیه هذه الآیه و الآیه اذا نزلت فی شی ء فهو منزله فی کلّ ما یجری فیه، فالاعتقاد فی تفسیرها انّها نزلت فی امیر المؤمنین و جرت فی النّفقه علی الخیل و اشباه ذلک) این بابی است در بیان ثواب خرج اسب مطلقا یا اسبی که به آن جهاد کنند در راه حق سبحانه و تعالی یا اراده جهاد داشته باشد بعد از حصول شرایطش یا اعم از جهاد و سایر راههای خیر.

منقولست که حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله فرمودند که آیه کریمه که حق سبحانه و تعالی می فرماید: که آن جماعتی که صرف می نمایند مالهای خود را در شب و روز در پنهان و آشکار پس اجر ایشان نزد پروردگار ایشان است و نیست خوفی بر ایشان و ایشان اندوهناک نمی شوند حضرت فرمودند که این آیه نازل شد در خرج اسب که از جهه