لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 35

واحد و اقامتین) و در احادیث متکثره وارد است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه و حضرت امام رضا صلوات اللَّه علیه که مزدلفه را جمع می نامند زیرا که جمع می کنند در آنجا نماز شام و خفتن را به یک اذان و دو اقامه چون وقت فضیلت شام گذشته است اذان خفتن را اول می گویند پیش از نماز شام و بعد از آن اقامه می گویند و نماز شام را به جای می آورند دیگر اقامه

می گویند از جهه نماز خفتن و آن را به جا می آوردند چنانکه در جمیع مواضع جمع چنین می کنند بلکه اگر توقفی در عرفات واقع شود تا سرخی مغربی زایل شود در آنجا نیز چنین می کنند

[منی ]

(و سمّیت منی منی لأنّ جبرئیل علیه السّلام اتی ابراهیم علیه السّلام فقال له تمنّ یا ابراهیم فکان تسمّی منی فسمّاها النّاس منی و در صحیح از معاویه بن عمار منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه) علیه فرمودند که چرا منی را منی می گویند زیرا که جبرئیل علیه السلام به نزد ابراهیم علیه السلام آمد و به او گفت که یا ابراهیم آرزویی که داری از حق سبحانه و تعالی آرزو کن یعنی در دل بگذران چون در هر جا کاری می باید کرد در عرفات و مشعر به زبان تضرع و زاری می باید کرد و چون نزدیکتر شد زبان معزول می شود و بدل مطالب را عرض می باید کرد چون در احادیث صحیحه وارد شده است که حق سبحانه و تعالی می فرماید که من نزد حسن ظن بنده مؤمنم بهر عنوان که گمان بمن دارد چنان می کنم پس می باید که آرزوهای خود را عظیم کند چون قبیح است که از اکرام الاکرمین مطالب فانیه زایله طلب کنند پس از این جهت منی را منی نامیدند تا بدانی که جای آرزو است و در بعضی از نسخ فکان تمنّی منی واقع است یعنی حضرت ابراهیم