لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 36

آرزو کرد حسب الامر و لیکن عبارت حدیث در علل موافق متن است (و روی انّها سمّیت منی لأنّ ابراهیم علیه السّلام تمنی هناک ان یجعل اللَّه مکان ابنه کبشا فیأمره بذبحه فدیه

له) و در علل محمد بن سنان مذکور است که حضرت ابو الحسن علی بن موسی الرضا صلوات اللَّه علیهما در جواب این سؤال که کرده بود که چرا منی را منی می گویند فرموده بودند که چون جبرئیل به حضرت ابراهیم گفت که آرزو کن آن حضرت در آنجا آرزو کردند که حق سبحانه و تعالی بعوض فرزندش گوسفندی خوب بفرستد و او را امر کند که آن را بعوض فرزندش ذبح کند پس آرزو کرد و حق سبحانه و تعالی آرزوی او را مستجاب فرمود و تتمه را انسب بود ذکر کردن و آن «فاعطی مناه» است که ظاهرش آنست که وجه تسمیه بر آوردن آرزو باشد یا هر دو.

[مسجد خیف ]

(و سمّی الخیف خیفا لأنّه مرتفع عن الوادی و کلّما ارتفع عن الوادی سمّی خیفا) و در صحیح از معاویه بن عمار از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقول است که پرسیدم که چرا مسجد خیف را که در منی واقع است خیفش می نامند حضرت فرمودند که از جهه آن که بر بلندی واقعست از وادی که راه سیل است و راه است و هر موضعی که بر بلندی واقع است آن را خیف می گویند و دور نیست که مراد این باشد که در این مسجد نماز و عبادت کردن سبب رفعت مراتب صوری و معنوی می شود

[وقوف به مشعر]

(و انّما صیّر الموقف بالمشعر و لم یصر «یصیّر خ» بالحرم لأنّ الکعبه بیت اللَّه و الحرم حجابه و المشعر بابه فلمّا قصده الزّائرون أوقفهم بالباب یتضرّعون حتّی اذن لهم بالدّخول ثمّ أوقفهم بالحجاب