لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 377

و اللَّه تبارک و تعالی

یعلم (و قال صلوات اللَّه علیه انّ الغریب اذا حضره الموت التفت یمنه و یسره و لم یر احدا رفع رأسه فیقول اللَّه جلّ جلاله إلی من تلتفت إلی من هو خیر لک منی و عزّتی و جلالی لئن اطلقتک عن عقدتک لأصیّرنّک إلی طاعتی و ان قبضتک لأصیّرنّک إلی کرامتی) و کالصحیح منقولست که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که چون وقت رفتن غریب می شود نظر می کند به جانب راست و چپ و کسی را نمی بیند سر به جانب آسمان می کند یعنی به خاطرش می رسد که اگر کسی را ندارم ترا دارم بر غریبی من رحمت کن پس حق سبحانه و تعالی می فرماید که نظر به جانب که می کنی اگر پدر و مادرت و فرزندانت می بودند در اینجا فایده از ایشان به تو می رسید که از نبودن ایشان حسرت داشته باشی و بر تقدیری که فایده توانستند رسانیدن بهتر از من فایده می رسانیدند به تو، قسم به عزت و جلال خود یاد می کنم که اگر ترا از این بند رهایی دهم توفیق طاعات و عبادات کرامت کنم که ناجی ابدی باشی و اگر ترا ببرم ترا به کرامت و احسان خود خواهم برد مانند شهدا در بهشت جاویدان، و در باب احتضار نیز که گذشت

باب تهنیه القادم من الحج

(قال الصّادق صلوات اللَّه علیه انّ رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله کان یقول للقادم من مکّه قبل اللَّه تعالی منک و اخلف علیک نفقتک و غفر ذنبک) این بابی است در تهنیت آینده از سفر حج و منقول است در قوی از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که حضرت سید المرسلین صلّی

اللَّه علیه و آله چون کسی از مکه معظمه می آمد می فرمودند که قبل و در محاسن تقبّل اللَّه حق سبحانه و تعالی حج شما را قبول کند و هر چه در این راه صرف نموده اید عوض کرامت فرماید به اضعاف مضاعف و گناهانت را بیامرزد.

و کالصحیح منقولست که حضرت امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه فرمودند که چون برادرت از مکه بیاید میان هر دو چشمش را ببوس و لبش را که حجر الاسود را بوسیده است که حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه و علیه و آله آن را بوسیده است ببوس که گویا حجر الاسود را بوسیده و لب آن حضرت را نیز زیارت کرده و چشمی که به آن چشم کعبه معظمه دیده است ببوس، و روی او که موضع سجده است که پیشانی است ببوس،