لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 39

دیگر عرض نمودم که چه غرض است از دست زدن به جامه کعبه حضرت فرمودند که از بابت اینست که شخصی گناهی کرده باشد و مخالفت بزرگی نموده باشد از روی خضوع و تذلل دامن او را می گیرد که از جرم او در گذرد و غرض از این مجموع آنست که چون عالمیان باین ظواهر انس گرفته اند باین نحو با ایشان سر کرده اند چون پادشاهان در بندها دارند و همه کسرا دست نمی دهد که همه وقت به نزد ایشان روند و تا خود بار ندهند کسی قدرت ندارد که به نزد ایشان رود و بعد از رخصت نیز اگر یک مرتبه به نزد پادشاه روند بسیار است که از هیبت لال می شوند ایشان را مرتبه مرتبه پیش پیش می برند و چون امثال این امور را نزد پادشاه پادشاهان ظاهر رعایت می کنند نزد پادشاهان نیز رعایت می باید کرد و اللَّه تعالی یعلم حقایق احکامه

[چهار ماه برای حاجی گناه نوشته نمی شود]

(و انّما صار الحاجّ لا یکتب علیه ذنب اربعه اشهر من یوم یحلق رأسه لأنّ اللَّه عزّ و جلّ اباح للمشرکین الاشهر الحرم اربعه اشهر اذ یقول فَسِیحُوا فِی الْأَرْضِ أَرْبَعَهَ أَشْهُرٍ فمن ثمّ وهب لمن یحج من المؤمنین البیت مسک الذنوب اربعه اشهر) مرویست در صحیح از بزنطی از حسین بن خالد که به حضرت ابو الحسن علی بن موسی الرضا صلوات اللَّه علیه عرض نمودم که چرا بر حاجیان نمی نویسند گناهی چهار ماه از روزی که سر می تراشند حضرت فرمودند زیرا که حق سبحانه و تعالی مباح گردانید بر کفار مشرک چهار ماه حرام را زیرا که فرموده است که سیاحت کنید و

بگردید در زمین هر جا که خواهید تا چهار ماه پس هر گاه کفار را در این چهار ماه به سبب زیارت باطلی که کردند امان دادند مؤمنان را نیز که بحج خانه آمده بودند بخشیدند امساک از گناهان را چهار ماه یعنی اگر گناهی بکنند بر ایشان ننویسند.