لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 397

مرویست از علی بن حمزه که گفت ابی حمزه که گفت ابو بصیر از آن حضرت صلوات اللَّه سؤال کرد و من حاضر بودم و ظاهرا سهو از نساخ شده باشد و اگر نه می بایست علی را ذکر نکند بحسب متعارف.

حاصل آن که گفت عرض نمود که هر گاه از جهه احرام نوره کشیده باشم چه مقدار زمان می باید که بگذرد تا

نوره باید کشید از جهه احرام حج یا عمره دیگر حضرت فرمودند که هر گاه دو هفت که پانزده روز است بگذرد نوره بکش کمتر لازم نیست که نوره را تازه کند اگر چه تازه کردن خوبست اگر چه دو روز گذشته باشد چنانکه گذشت در باب نوره که ائمه هدی صلوات اللَّه علیهم امر فرمودند بنوره و در روز سیم نوره بود، که دو روز گذشته بود و مبالغه بسیار واقع شده است که از پانزده روز نگذرد که دو هفته است اگر چه دو هفته چهارده روز است اما چون از سه شنبه تا سه شنبه سیم که دو هفته است که چهارده روز باشد در عرض پانزده متحقق می شود بهر دو تعبیر می توان کرد چون نصف اول روز سه شنبه اول و نصف دویم سه شنبه سیم محسوب نیست

[غسل قبل از میقات ]

(و روی بن ابی عمیر عن هشام بن سالم قال ارسلنا إلی ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه و نحن جماعه بالمدینه انّا نرید ان نودّعک، فارسل إلینا ابو عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه ان اغتسلوا بالمدینه فانّی اخاف ان یعزّ الماء علیکم بذی الحلیفه فاغتسلوا بالمدینه و البسوا ثیابکم الّتی تحرمون فیها ثمّ تعالوا فرادی او مثانی قال فاجتمعنا عنده فقال له ابن ابی یعفور ما تقول فی دهنه بعد الغسل للإحرام فقال له قبل و بعد و مع لیس به باس قال ثمّ دعا بقاروره بان سلیخه لیس فیها شی ء فامرنا فادّهنّا منها