لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 399

آب به همرسد در مسجد شجره قصوری ندارد که غسل را مرتبه دیگر بکنید که مقارن احرام در میقات واقع شود یعنی هر گاه خوف باشد که در میقات آب بهم نرسد غسل را مقدم می توان داشت و اگر در میقات آب به همرسد مستحب است که غسل را اعاده کند و دلالت می کند بر آن که روغنی مثل روغن بان که مشک و عنبر نداشته باشد پیش از احرام می توان مالید و روغنی که بوی آن بماند تا بعد از احرام نمی تواند مالید و احادیث بسیار در این باب وارد شده است به همین مضمون و بعد از احرام هیچ یک روغنی بر بدن نمی تواند مالید (و ساله محمّد الحلبیّ عن دهن الحنّاء و البنفسج أ ندّهن به اذا اردنا ان نحرم قال نعم و ساله عن الرّجل یغتسل بالمدینه لإحرامه فقال یجزئه ذلک من الغسل بذی الحلیفه) و به اسانید صحیحه منقولست از حلبی که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از روغن حنّا از جهه شین پشت دست و در بعضی از نسخ حسنی و خیری است و تصحیح و تصحیف است به گمان آن که روغن حنّا نمی باشد و از روغن بنفشه آیا بر خود می توانم مالید پیش از احرام فرمودند که بلی چون بویی ندارند که بماند تا بعد از احرام مثل سلیخه که گذشت دیگر گفت که سؤال کردم از شخصی که در مدینه مشرفه غسل احرام را بکند چونست

حضرت فرمودند که این غسل از غسل ذو الحلیفه مجزی است و ظاهر این اخبار آن است که آن فضاء را ذو الحلیفه می گویند چه ممکن است که ذو الحلیفه اسم مسجد شجره باشد و بر آن فضا اطلاق نمایند بر سبیل مجاز و احادیث معتبره در این معنی وارد شده است

[استعمال بوی خوش قبل از احرام ]

(و روی معاویه بن عمّار عنه صلوات اللَّه علیه قال الرّجل یدّهن بأیّ