لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 431

و از مکروهات استحبابا و از خلافی ها احتیاطا نیز خوبست و تفصیل آن اجمال است.

[احرام بعد از نماز باشد]

(و روی معاویه بن عمّار عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه انّه قال لا یکون احرام الّا فی دبر صلاه مکتوبه او نافله فان کانت مکتوبه احرمت فی دبرها بعد التّسلیم و ان کانت نافله صلّیت رکعتین و احرمت فی دبرها فاذا انفتلت من الصّلاه فاحمد اللَّه عزّ و جلّ و اثن علیه و صلّ علی النّبی صلّی اللَّه علیه و آله و تقول اللَّهمّ انّی أسألک ان تجعلنی ممّن استجاب لک و آمن بوعدک و اتّبع أمرک فانّی عبدک و فی قبضتک لا أوقی الّا ما وقیت و لا آخذ الّا ما اعطیت و قد ذکرت الحجّ فاسئلک ان تعزم لی علیه علی کتابک و سنّه نبیّک و تقوّینی علی ما ضعفت عنه و تسلّم منّی مناسکی فی یسر منک و عافیه و اجعلنی من وفدک الّذی رضیت و ارتضیت و سمّیت و کتبت اللَّهمّ انّی خرجت من شقّه بعیده

و أنفقت مالی ابتغاء مرضاتک اللَّهمّ فتمّم لی حجّتی و عمرتی اللَّهمّ انّی ارید التّمتّع بالعمره إلی الحجّ علی کتابک و سنّه نبیّک صلواتک علیه و آله فان عرض لی عارض یحبسنی فحلّنی حیث حبستنی لقدرک الّذی قدّرت علیّ اللَّهمّ ان لم یکن حجّه فعمر احرم لک شعری و بشری و لحمی و دمی و عظامی و مخّی و عصبی من النّساء و الثّیاب و الطّیب ابتغی بذلک وجهک و الدّار الآخره یجزئک ان تقول هذا مرّه حین تحرم ثمّ قم فامش هنیئه فاذا استوت بک الارض ماشیا کنت او راکبا فلبّ.)

و به اسانید صحیحه منقولست که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که نمی باشد احرام کامل مگر در عقب نماز واجبی یا سنّتی و ظاهر آنست که اگر وقت فریضه باشد یا قضائی در ذمه داشته