لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 434

تست تا کرامت کنی مرا بهشت یا قرب تو در بهشت بنا بر آن که نیت بهشت یا خلاصی از جهنم منظور بودن منافات داشته باشد با اخلاص، و ظاهر این حدیث و امثال این که خواهد آمد این است که منافات ندارد و احوط آنست که آنها منظور نباشد در رعایت عبادت و این قصدها کند که گذشت.

و این نیت احرام یک مرتبه کافی است در ابتداء احرام بخلاف تلبیه که تکرارش مطلوبست پس برخیزد و اندک راهی برود و چون به راه افتی پیاده و خواه سواره تلبیه را بخوان و ظاهر این حدیث و احادیث صحیحه بسیار آنست که مقارنت نیت احرام با تلبیه در کار نیست بلکه عدم مقارنت مطلوبست وجوبا یا استحبابا و بنا بر مذهب صدوق و اکثر اصحاب می باید که بعد از نیت بی فاصله تلبیه سرّی را به جا آورد و چون به راه افتد تلبیه را بخواند و اظهر جواز هر دو است چنانکه خواهد آمد.

[احرام بعد از نماز ظهر سنت است ]

(و سال الحلبیّ ابا عبد اللَّه علیه السّلام أ لیلا احرم رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله ام نهارا فقال نهارا فقلت أیّ ساعه قال صلاه الظّهر فسألته متی تری ان نحرم قال سواء علیکم انّما احرم رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله صلاه الظّهر لأنّ الماء کان قلیلا کان یکون فی رءوس الجبال فیهجّر الرّجل إلی مثل ذلک من الغد فلا یکادون یقدرون علی الماء

و انّما احدثت هذه المیاه حدیثا.)

و به اسانید صحیحه منقولست از حلبی که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که آیا حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله در شب احرام گرفتند یا در روز؟ حضرت فرمودند که در روز عرض نمودم که در کدام ساعت حضرت فرمودند که در ساعت نماز پیشین عرض نمودم که ما در چه ساعت احرام بگیریم حضرت فرمودند که در هر