لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 449

بالا روی به بیدا تلبیه بگو استحبابا چون اشعار کرده یا آن که اشعار در حج قرآن به جای تلبیه است نه در حج تمتع.

چنانکه احادیث متواتره وارد شده است که قارن زیادتی دارد بر مفرد به سیاق هدی.

و در حدیث کالصحیح جمیل و کالصحیح حلبی از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه منقولست که جل کردن نیز بمنزله تلبیه است و احوط آنست که اول تلبیه را بگوید بقصد وجوب و بعد از آن اشعار و تقلید و

جل کردن را بقصد قربت واقع سازد و بقیه احکام خواهد آمد در مبحث هدی إن شاء اللَّه تعالی.

التلبیه

[الفاظ تلبیه ]

(روی النضر بن سوید عن عبد اللَّه بن سنان عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال لمّا لبّی رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله قال لبّیک اللهمّ لبّیک لبّیک لا شریک لک لبّیک انّ الحمد و النّعمه لک و الملک لا شریک لک لبّیک لبّیک ذا المعارج لبّیک. و کان صلّی اللَّه علیه و آله یکثر من ذی المعارج و کان یلبّی کلّما لقی راکبا او علا اکمه او هبط وادیا و من اخر اللّیل و فی ادبار الصّلوات.)

این بابی است در تلبیه منقولست در صحیح از عبد اللَّه بن سنان و از عمر بن یزید به شصت و چهار سند صحیح و از معاویه بن عمار در اصل تلبیه به سی و هشت سند صحیح که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که چون حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله تلبیه گفتند چنین گفتند و ترجمه اش اینست که چون تو مرا طلب فرمودی ای خداوند من اینک به خدمتت آمده ام و ممکن است که چهار مرتبه از این جهت باشد که یک مرتبه حق سبحانه و تعالی طلبیده است، و یک مرتبه حضرت ابراهیم، و یک مرتبه حضرت موسی، و یک مرتبه حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله و علی جمیعهم و هر سه پیغمبر از جانب حق سبحانه و تعالی طلب کرده اند پس چون حق سبحانه و تعالی چهار مرتبه بندگان را خوانده است هر لبّیکی جواب هر یک خواندن باشد و چون حضرت ابراهیم صلوات

اللَّه علیه را وقتی فرستادند که عالم همه مشرک بودند هم چنین حضرت خاتم الانبیاء