لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 459

فی نعیمها ینقلبون و فی خیراتها یتبحبحون أ فتحبّ ان اسمعک کلامهم قال نعم یا الهی قال اللَّه عزّ و جلّ قم بین یدی و اشدد مئزرک قیام العبد الذّلیل بین یدی الملک الجلیل ففعل ذلک موسی فنادی ربّنا عزّ و جلّ یا أمّه محمّد صلّی اللَّه علیه و آله فاجابوه کلّهم و هم فی اصلاب آبائهم و ارحام أمّهاتهم لبیک اللهم لبّیک لبّیک لا شریک

لک لبّیک ان الحمد و النّعمه لک و الملک لا شریک لک لبّیک قال اللَّه فجعل اللَّه عزّ و جلّ تلک الاجابه شعار الحجّ و الحدیث طویل اخذنا منه موضع الحاجه و قد اخرجته فی تفسیر القرآن.)

و این حدیث ماخوذ است از تفسیر حضرت امام حسن عسکری که صدوق به سه واسطه از آن حضرت روایت می کند و با استادش که محمد بن قاسم است معاشرت داشته است و او از استادانش و ممکن است که صدوق نیز با ایشان نیز معاشرت داشته باشد و حکم به صحت این خبر کرده است و گفته است که میان من و خدا حجت است یقینا او اعرف بوده است بحال ایشان از ابن غضایری که علما توثیقش نکرده اند صریحا و حال او بر ما ظاهر نیست بلکه ظاهر است که ورع نداشته است و گفته است که مفسّر استرآبادی کذّابست به اعتبار نقل این خبر و شک نیست که استرآبادی استرآبادیان را بیشتر از عربان بغداد می شناسد و بغیر از معصوم که جزم می تواند کرد که این تفسیر موضوع است به آن که هر که اندک ربطی بکلام ائمه دارد او را جزم بهم می رسد که این تفسیر از معصوم است.

و صدوق این تفسیر را از محمد روایت کرده است و فحول علماء ما این تفسیر را بما رسانیده اند از ثقات معتمدین تا آن که محدثین این سند را اعلی اسانید می دانند، و از آن جمله یک حدیث را شفاها به یک دیگر رسانیده اند چنانکه خبر داد بما شیخ المحدّثین بهاء الملّه و الحقّ و الدّین محمد بن الحسین از