لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 464

به جا آورد و اعتقاد داشته باشد که علی بن ابی طالب برادر او و وصی و جانشین اوست و آن حضرت را امام خود داند و اطاعت آن حضرت را بر خود واجب داند مثل اطاعت محمد صلّی اللَّه علیه و آله و اعتقاد داشته باشد که یازده فرزند علی بر گزیدکان خداوند عالمیانند و معصومانند و آیات عجیبه الهیند و دلایل و براهین وجود واجب الوجود و علم و قدرت و اراده اویند، و ایشان را واجب الاطاعه خود داند ایشان را داخل می کنم در بهشت خود اگر چه گناهان ایشان مثل کف دریاها باشد.

حضرت فرمودند که چون حق سبحانه و تعالی پیغمبر ما را مبعوث گردانید فرمود که یا محمد «وَ ما کُنْتَ بِجانِبِ الطُّورِ الخ» یعنی یا محمد تو حاضر نبودی در جانب کوه طور که امتت را ندا کردیم و این کرامتها به ایشان کردیم پس حق سبحانه و تعالی به حضرت محمد صلّی اللَّه علیه و آله فرمود که بگو الحمد للّه رب العالمین که مرا این فضیلت کرامت کرد و خطاب به امّت آن حضرت فرمود که شما نیز بگوئید الحمد للّه رب العالمین که ما را باین فضیلت از جمیع عالمیان برگزید و نداد به کسی آن چه عطا فرمود بما ظاهرا مراد این باشد که چون حق سبحانه و تعالی در این سوره تعلیم می فرماید بندگان خود را که چگونه حمد او کنند تعلیم نیز فرموده است که چون حمد الهی کنند

همه نعمتهای او را منظور دارند و اعظم نعمتها ایمان است اول او را حمد کنند به این نعمت و بعد از آن بر سایر نعم.

باب ما یجب علی المحرم اجتنابه من الرّفث و الفسوق و الجدال فی الحج

[بعضی از محرمات احرام ]

(روی محمّد بن مسلم و الحلبیّ جمیعا عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه فی قول اللَّه عزّ و جلّ الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ فقال إنّ اللَّه جلّ جلاله اشترط علی النّاس شرطا و شرط لهم شرطا فمن و فی للّه و فی اللَّه له فقالا له فما الّذی اشترط علیهم و ما الّذی شرط لهم فقال امّا الّذی اشترط علیهم فانّه قال «الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ» و امّا ما شرط لهم فانّه قال «فَمَنْ تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقی » قال یرجع لا ذنب له، فقالا له أ رأیت من ابتلی بالفسوق ما علیه قال لم یجعل اللَّه له حدا یستغفر اللَّه و یلبی فقالا له فمن ابتلی بالجدال ما علیه فقال اذا جادل فوق مرّتین فعلی المصیب دم یهریقه شاه و علی المخطئ بقره.)

این بابی است در بیان آن چه واجبست بر محرم اجتناب از آن که آن جماع است و دروغست و مجادله است به گفتن لا و اللَّه و بلی و اللَّه به اسانید صحیحه منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه در تفسیر قول حق سبحانه و تعالی که ماههای حج ماهی چند است معلوم که آن شوال است و ذو القعده و کل ذی الحجه یا نه

روز یا ده روز