لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 476

عُرْضَهً لِأَیْمانِکُمْ یعنی خداوند خود را در معرض قسمهای خود درمیاورید بلا و اللَّه و بلی و اللَّه چنانکه خواهد آمد در خبر ابو بصیر و غیره حاصل آن که جدال خبر است و این قسم انشاء است و در قسمی [وقتی ] که خبر است جدال می رود نه در انشاء یا آن که چون لفظ لا و اللَّه و بلی و اللَّه نیست کفاره ندارد و آن چه معصیت است این دو لفظ است نه معنی این.

[مفاخره در حج ]

(و روی معاویه بن عمّار عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال اتّق المفاخره و علیک بورع یحجزک عن معاصی اللَّه عزّ و جلّ فانّ اللَّه عزّ و جلّ یقول «ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ» و من التّفث ان تتکلّم فی احرامک بکلام قبیح فاذا دخلت مکّه فطفت البیت تکلّمت بکلام طیّب و کان ذلک کفاره لذلک.)

و به اسانید صحیحه منقولست که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند بعد از آن که از پیش از آن که

گذشت از حکم جدال فرمودند که آنها را بفعل آورد، و بپرهیز در حال احرام از تفاخر کردن بر یکدیگر بحسب و نسب، و بر تو باد بتقوی و پرهیزی که آن مانع باشد ترا از مخالفتهای الهی زیرا که اینها قبیح است نزد عقلا و حق سبحانه و تعالی فرموده است که پس قضا و تدارک کنید چرکینهای خود را و از جمله ناخوشیها آنست که در حال احرام سخنان قبیح گفته باشی پس چون داخل مکّه شوی و خواهی که طواف کنی سخنان نیکو بگو که این سخنان خوب از دعاها و قرآن و ذکر کفاره آن سخنان بد باشد.

باب ما یجوز الاحرام فیه و ما لا یجوز

[احرام در دو ثوب یمنی ]

(روی معاویه بن عمار عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال کان ثوبا رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله اللّذان احرم فیهما یمانیّین عبریّ و ظفار و فیهما کفّن.)

این بابی است در بیان آن چه جایز است احرام گرفتن در آن و آن چه جایز نیست به اسانید متکثره صحیحه منقولست که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که دو جامه که حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله در آن احرام گرفتند و در حال احرام پوشیدند از یمن بودند، یکی از عبر بود، و یکی از ظفار بود و در آن دو جامه آن حضرت را کفن کردند، و آن دو شهرند در یمن و گاهی اظفار نیز می گفته اند و ظاهرا در زمان حضرت صادقین صلوات اللَّه علیهما اظفار نیز بر آن شهر اطلاق می کرده اند و باین سبب در بعضی از نسخ از احادیث خاصه و عامه با همزه آمده است و جامه یمن بسیار نفیس

بوده است و ظاهر این حدیث دلالت می کند بر آن که سنت است که جامه احرام را کفن کند و سنت است که جامه احرام و کفن هر دو نفیس باشند و ظاهرا بسیار بوده است که نصف یا بیشترش ابریشم بوده است.

[احرام در لباس نماز]

(و روی حمّاد عن حریز عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال کلّ ثوب تصلّی فیه فلا باس ان تحرم فیه.)